Η επινόηση του αυτονόητου

«Να ελευθερωθεί η Ιστορία. Να ξανοιχτεί στο Μύθο.
Γιατί αν δεν το μπορέσουμε εμείς, αδερφέ,
πως θα το μπορέσουν οι πολιτικές;»
Δ. Σαββόπουλος

Τις τελευταίες μέρες, είτε από μαζοχιστικό πολιτικό ενδιαφέρον ή έστω από μια προσωπική νοητική διαστροφή, παρακολουθώ με περισσή προσοχή και ιδιοτελή καχυποψία τη συγχρονισμένη χορωδία του απορριπτισμού σε κάθε της εκδήλωση. Είμαι περίεργος να αφουγκραστώ και να ψηλαφήσω την αντίδραση της στο άνοιγμα της Λήδρας, στη λειτουργία των ομάδων και επιτροπών και στη μεταστροφή του πολιτικού κλίματος στο Κυπριακό.

Πιο συγκεκριμένα, διαβάζω τον «Φ»ιλοκυβερνητικό, ρίχνω κλεφτές ματιές στη «Χθεσινή» και εκτελώ νοητικά γυμνάσματα αναγιγνώσκοντας τη «φυγόΜαχη». Παράλληλα, στην τηλεόραση στελέχη και βουλευτές του ΕΥΡΩ-ΔΗ-ΚΟ, επιχειρηματολογούν με το συνήθη φαρισαϊκό τρόπο εναντίον της διαφαινόμενης αλλαγής. Προφανώς, το σοκ της ήττας στις προεδρικές έχει προξενήσει οξεία αμνησία και γι’ αυτό εκδηλώνεται μαζικά στις τάξεις τους το σύνδρομο του χρυσόψαρου: κανείς δεν θυμάται τι έγινε 3 δευτερόλεπτα προηγουμένως. Από κοντά και ο πάντα συμπαθής Ιουστινιανής και πόσης(;) Κύπρου που έχει πάντα μια ρηξικέλευθη παρέμβαση να κάνει….

Το έργο το έχουμε φυσικά ξαναδεί αφού, όπως πάντα τοις Τάσσου ρήμασι πειθόμενοι, αρνούνται να πιστέψουν στην αλλαγή, πόσω δε μάλλον στην ίδια την ιδέα και την προοπτική της λύσης. Γιατί μόνο έτσι μπορούν να ιδωθούν οι ενέργειες του νέου Προέδρου, δηλαδή να εγγραφούν στον πλατύ ορίζοντα μιας σοβαρής προσπάθειας για λύση στο Κυπριακό. Το άνοιγμα της Λήδρας δεν μπορεί παρά να είναι ένα πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση και όχι κάποιος τελεσφόρος σκοπός.

Όλοι αυτοί, λοιπόν, αγανακτούν για τη μη αναφορά στο ανακοινωθέν της «8ης Ιουλίου», πράγμα που οδηγεί σε παρεκτροπές και που εξυπηρετεί τους σκοπούς της Τουρκίας και τους σχεδιασμούς των ξένων. Κρατούν μεζούρες για να μετρούν την απόσταση του τουρκικού φυλακίου από τον δρόμο και, ήδη, μας αποκαλύπτουν τα σκαιά σχέδια των κατακτητών που θα παίζουν «κρυφτό» στους παράδρομους και όποιον βλέπουν θα τον πετυχαίνουν με μια σφαίρα, φωνάζοντας: «Game over, γκιαούρ!». Αναπόδραστα το σχέδιο Ανάν θα επανέλθει, αφού ο Πρόεδρος δεν θα έχει τις αναγκαίες αντιστάσεις του Πάλαι Ποτέ και όλοι εμείς αγεληδόν θα τρέξουμε στις κάλπες για να το ψηφίσουμε, βάζοντας μάλιστα 2 σταυρούς κάτω από το κουτάκι με το «ΝΑΙ».

Αυτές οι φαιδρότητες και οι ψευτοπολιτικές αναλύσεις, που απευθύνονται περισσότερο στο θυμικό παρά στη λογική, είναι το αποτέλεσμα της ιδρυματοποίησης που έχει προκαλέσει το Κυπριακό. Και για αυτό, απαιτούν μια απάντηση από όλους εμάς. Τη μέρα του ανοίγματος πρέπει να είμαστε όλοι εκεί! Οι αριστεροί, οι bloggers, οι προοδευτικοί, οι νεοκύπριοι, οι ανανήψαντες δεξιοί, οι νέοι, οι ευρωλιγούρηδες, οι απογοητευμένοι επαναπροσεγγιστές και όποιος άλλος έχει ένα καλό λόγο να είναι εκεί. Εμείς που δεν δρασκελίσαμε ποτέ αυτό το δρόμο, που δεν έχουμε ζώσα μνήμη από το άλλο μισό, εμείς που γαλουχηθήκαμε στα νάματα της φυλής και τα πεπρωμένα που ποτέ δεν εκπληρώνονται.

Να είμαστε εκεί, για να διαβάσουμε στο εκτυφλωτικό φως αυτής της Άνοιξης, την αιματοβαμμένη ιστορία του τόπου μας και να μπορέσουμε να επινοήσουμε ξανά αυτό που θα έπρεπε να είναι το αυτονόητο: την ειρηνική συμβίωση στην κοινή μας πατρίδα!