Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2007

Βίντεο από τα κατεχόμενα..........

Στο βίντεο που ακολουθεί καταγράφονται 34 δευτερόλεπτα από τη διαδρομή που κάναμε χθες. Από τον παραλιακό δρόμο που οδηγεί από την Κερύνεια στην Καρπασία. Για χιλιόμετρα η ίδια εικόνα. Σπίτια, εξοχικά, βίλες, διαφημιστικές πινακίδες κτηματομεσιτικών. Όλα ένα ατελείωτο ξεπούλημα γης σε εξευτελιστικές τιμές. Προκάτ κατασκευές, αισθητική της δεκάρας πάνω σε ξένη γη.

Θυμώνω, οργίζομαι. Με πιάνει μια θλίψη από την ανημποριά και τη στασιμότητα, τίποτα δεν γίνεται, εκτός από αυτούς τους τσιμεντένιους όγκους που θα βαφτιστούν τετελεσμένα και θα τα βρούμε ίσως μια μέρα μπροστά μας.

Δημοσιεύω και αφιερώνε αυτό το βίντεο στους φίλους και γνωστούς που επιμένουν να μην πηγαίνουν στα κατεχόμενα. Σεβαστή η στάση τους - όμως εν αγνοία σας στην υπόλοιπη πατρίδα μας συντελείται καθημερινά ένα έγκλημα. Μην το αγνοήσετε...

Κι εδώ ένα άλλο βίντεο από την αρχαία πόλη της Σαλαμίνας, ενός υπέροχου αρχαιολογικού χώρου, παραμελημένου και αφημένου στη φθορά του χρόνου. Βρήκαμε το μωσαϊκό καλυμμένο κάτω από ένα στρώμα άμμου, σε ένα βρώμικο χώρο. Τα λόγια περιττεύουν...

Τα ψεύτικα τα λόγια...

«…μου τα 'πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τ' αρχαία σου στολίδια»
Ν. Γκάτσος

Το έλλειμμα πολιτικής μνήμης στον τόπο μας είναι η ρίζα πολλών κακών. Είναι ένα χαρακτηριστικό πολλών, αν όχι όλων, δυτικών δημοκρατιών: οι πολίτες δεν θυμούνται, ακόμα και το πλέον πρόσφατο πολιτικό τους παρελθόν. Για αυτό και οι πολιτικές επιλογές τους δεν υπακούν πάντοτε στον ορθολογισμό.

Απαράμιλλο παράδειγμα στην Κύπρο είναι η συζήτηση για την ομοσπονδία και την επιδιωκόμενη λύση. Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στη μετά του 74 εποχή καταγράφουμε τα εξής: Συμφωνίες Κορυφής 1977 και 1979, Πλαίσιο Διακανονισμού (1978), Πλαίσιο Συμφωνίας (1986) και Δέσμη Ιδεών (1989) του Κουεγιάρ, Δέσμη Ιδεών Γκάλι (1992), Ανάν και οι διάφορες παραλλαγές τους. Όλα αυτά τα χρόνια η ελληνοκυπριακή πλευρά συζητούσε με τους εξής προέδρους: Μακάριος, Κυπριανού, Βασιλείου, Κληρίδης, Παπαδόπουλος.

Αυτό που προκαλεί αίσθηση στην αντιπαραβολική ανάγνωση των σχεδίων είναι η ομοιότητα των ρυθμίσεων τους ως προς τη φιλοσοφία της πολιτειακής συγκρότησης του κράτους σε μια ενδεχόμενη λύση. Τα διάφορα σώματα μπορεί να έχουν διαφορετικά ονόματα και διαφοροποιημένες αριθμητικά συνθέσεις, αλλά η βασική σύλληψη για το πως θα είναι το νέο κράτος, δηλαδή η διζωνική και δικοινοτική ιδιαιτερότητα του, είναι η ίδια πίσω από κάθε σχέδιο. Σημαντικές ομοιότητες υπάρχουν, επίσης, και με ρυθμίσεις του ισχύοντος συντάγματος του 1960.

Από την ανάγνωση αυτή προκύπτουν ορισμένα συμπεράσματα.

1. Η πλευρά μας έχει συναινέσει σε ένα «πρότυπο-φιλοσοφία» λύσης εδώ και χρόνια, με συγκεκριμένο όνομα και διαμορφωμένο σε αδρές γραμμές περιεχόμενο. Με άλλα λόγια, ξέρουμε πως θα μοιάζει αυτό το κράτος την επόμενη μέρα.

2. Η πολιτική ηγεσία ως σύνολο φέρει ευθύνη για την τροπή των πραγμάτων και για τα όποια αρνητικά υπάρχουν. Όλες οι παρατάξεις βρέθηκαν στην εξουσία ή στήριξαν άλλους για την προεδρία. Η ευθύνη τους ανήκει ακέραια και κανείς, πλην όσων επιμένουν σε ακραίες λύσεις, δεν είναι άμοιρος.

Προκύπτουν, επίσης, και ερωτήσεις.

1. Γιατί δεν βρέθηκε ένας πολιτικός για να πει στον κόσμο ότι όλοι οι πρόσφυγες ΔΕΝ θα γυρίσουν και όλοι οι έποικοι ΔΕΝ θα φύγουν;

2. Ποιο είναι, επιτέλους, αυτό το σωστό περιεχόμενο, όταν εμείς οι ίδιοι έχουμε αποδεχθεί αποκλίσεις ως προς την πλήρη εφαρμογή των βασικών ελευθεριών;

3. Η ισχύς του δημοσίου διεθνούς δικαίου είναι ανεξάρτητη της ένταξης μας στην ΕΕ. Δηλαδή, τι μας λένε όσοι ευαγγελίζονται την «ευρωπαϊκη λύση»; Ότι αν δεν εντασσόμασταν στην ΕΕ, δεν θα μπορούσαμε να ζητήσουμε την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου;

4. Προς τι, λοιπόν, η τωρινή προσπάθεια αποδόμησης της επιδιωκόμενης διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με το έωλο κριτήριο του «σωστού περιεχομένου»; Διότι είναι ή τελείως εκ του πονηρού ή αβάσταχτα ηλίθιο.

Αν οι περί το Προεδρικό δυνάμεις δεν επιθυμούν την ομοσπονδία, οποιασδήποτε φύσης, ας το πουν καθαρά πια και όχι με μεσοβέζικες διαμεσολαβήσεις και ύπουλη αμφισβήτηση των διαχρονικών επιλογών της ελληνοκυπριακής πλευράς. Μια προειδοποίηση, ωστόσο: αν επιλέξουν να το κάνουν, να είναι έτοιμοι και για το πολιτικό κόστος και, κυρίως, για την ευθύνη τους απέναντι στην Ιστορία.

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2007

Προσωπικές Αγγελίες






Σοβαρός νέος ετών 29, με ελαφρά μυωπία και λίγη κοιλιά, αιώνιος αναζητητής της κρυφής ζωής των πραγμάτων, άνευ ευνοϊκών αστρικών συζυγιών, μόνιμος κάτοικος παιδικών αναμνήσεων που γυρνοβολούν εδώ και χρόνια στο υποσυνείδητο του, μόνος, οικονομικά (όχι ακόμα) ανεξάρτητος, φύσει αμφισβητίας και οργισμένος διαρκώς με αναρίθμητες αιτίες, εύπιστος μέχρι αφέλειας, αισιόδοξος μέχρι παρεξηγήσεως, χωρίς αρρώστιες και σκεπασμένες όπως όπως τις πληγές ενός έρωτα, θεοφοβούμενος αγνωστικιστής αναλόγως περιόδου και περιστάσεων, ίσως αριστερός, σίγουρα προοδευτικός, φανατικός βιβλιόφιλος και επίδοξος ταξιδευτής στη γη της Παταγωνίας, «κολλημένος» τώρα τελευταία με Δεληβοριά και Red Hot Chili Peppers, με μελαγχολικό βλέμμα και αθυρόστομο χιούμορ, ανοικτός σε νέες μουσικές και μυστήριες γεύσεις, ενδοτικός σε πειρασμούς και ευεπίφορος σε συγκρουσιακές καταστάσεις, με κυριακάτικες εμμονές, απογευματινός θαμώνας στα Καλά Καθούμενα και εσχάτως εκτελεστής νυκτερινών περιπολιών στη New Division, συναναστρέφεται πια μόνο ανθρώπους που αγαπά, αποτυχημένος ποδοσφαιριστής, πρώην διπλωμάτης, νυν δικηγόρος, στο μέλλον ανοικτός σε επαγγελματικές προτάσεις, γητεμένος από την ανατρεπτικότητα του παράδοξου, με απόλυτη πίστη στη δύναμη του λόγου μα πιο πολύ της λύτρωσης της ποίησης, γεννημένος στη Μακεδονία από μικρασιάτικη ρίζα, μεγαλωμένος με κυπριακές λαλιές και ασυμβίβαστη απόρριψη του ισοπεδωτικού τρίπτυχου της επιτυχίας «μάππα, κάφκα, αυτοκίνητο» που εκμαυλίζει την πατρίδα του, ζητάει γνωριμία με ανθρώπους normal, που ξέρουν τι τους γίνεται, με λάγνα χείλη και καθαρή ματιά, για φιλία και αν το θελήσουν περισσότερα – πρόθυμος για συναντήσεις στο χώρο τους.


(παραλλαγή σε ένα κείμενο του Στ. Τσαγκαρουσιάνου)

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2007

Μια ψήφος για τους Τουρκοκύπριους

"Παιζουμε" σε όλες τις εφημερίδες σήμερα!


http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=738535&-V=archivearticles&-p

http://www.phileleftheros.com/main/main.asp?gid=488&id=506706&issuenum=17203

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2007

Το τέλος της πολιτικής αγυρτείας







Ξέρετε τι μ’ αρέσει πολύ με τις επερχόμενες εκλογές; Το γεγονός ότι μαζί με την απομάκρυνση της σημερινής διακυβέρνησης, θα απαλλαχθούμε από συμπεριφορές και στάσεις που προσιδιάζουν περισσότερο στον καιροσκοπισμό. Για όλα τα υποπροϊόντα του συστήματος της εξουσίας μιλώ, το Νίκο, το Ζαχαρία, το Μάριο και ειδικά τον grand maître του είδους, το Γιώργο.

Προς Θεού, δεν προσβλέπω σε κανενός είδους ρεβανσισμό, την ανηθικότητα, δηλαδή, που οι ίδιοι εφάρμοσαν. Την κάθαρση προσδοκώ του πεδίου και τον επαναπροσδιορισμό της πολιτικής ως χώρου σύγκρουσης ιδεών, ανταλλαγής απόψεων, αντιπαράθεσης επιχειρημάτων και συνάντησης οραμάτων. Είμαι ανυπόμονος για την επόμενη, καινούρια μέρα που όλο αυτό το συνάφι των επαγγελματιών της πολιτικής, δια της ψήφου όλων μας, θα μαζέψει τα μπογαλάκια του και θα πάρει ανεπιστρεπτί την άγουσα για το χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Η κόπρος του Αυγεία πρέπει, επιτέλους, να καθαριστεί. Αρκετά με τους πολιτικάντηδες που βυσσοδομούσαν για χρόνια και μας κρατούσαν στην πολιτική στασιμότητα και την κοινωνική παρακμή. Όσα πρεσβεύει αυτός ο εσμός, θα πρέπει να πάρουν μια τελεσίδικη απάντηση από την κοινωνία, που για χρόνια την «κατήχησαν» με λαϊκισμό. Κι αυτή είναι ότι η λαγνεία της εξουσίας οδηγεί στη διαστροφή και η απόλυτη παράδοση σε αυτήν οδηγεί στην απόλυτη διαστροφή. Ότι οι πολιτικοί χαμεολαιοντισμοί δεν μπορούν να βαφτίζονται «αναθεώρηση απόψεων». Ότι όταν συμπεριφέρεσαι σαν ανεμοδείκτης, θα έρθει η στιγμή που η ένταση του ανέμου θα σε σπάσει.

Το ανήθικο μάθημα του αριβισμού τελειώνει την 1η Μαρτίου 2008 και οι ινστρούκτορές του ας πακετάρουν την πραμάτειά τους. Η ήττα τους θα έρθει γιατί αγνόησαν υπεροπτικά ή εσκεμμένα βεβήλωσαν θεμελιώδεις αξιακές συνιστώσες της πολιτικής. Δηλαδή, ότι για να είναι πολιτειακά τελεσφόρα και κοινωνικά εποικοδομητική, η πολιτική πρέπει να ασκείται στη βάση αρχών και αξιοπρέπειας, με ποιοτικό και τεκμηριωμένο λόγο, μακριά από εξυπηρέτηση προσωπικών ατζέντων και καλλιέργεια διχασμών. Ότι τα επικοινωνιακά τερτίπια δεν αντικαθιστούν την ουσία της Δημοκρατίας και ότι οι επίπλαστες εικόνες μπορεί να ξεγελούν προσωρινά, αλλά στο τέλος η ανεπάρκεια τους να χειριστούν την ουσία των προβλημάτων είναι πρόδηλη.

Το επόμενο διάστημα περιμένω την τελευταία μεγάλη αντίδραση τους. Ξέρουν ότι ο χρόνος τους τελειώνει και θα προσπαθήσουν να σώσουν όπως μπορούν την παρτίδα. Περίπου σαν αυτά τα άστρα που, πριν το οριστικό σβήσιμό τους, έχουν μια τελευταία αναλαμπή. Ωστόσο, είπαμε: πριν το οριστικό σβήσιμό τους! Νομίζουν ότι μπορούν να χειραγωγήσουν μια μερίδα ανθρώπων, ότι θα «τσιμπήσουν» ποσοστά από εδώ κι από εκεί. Τους οικτίρω γιατί μου θυμίζουν ψευτοκαταφερτζήδες μαθητές γυμνασίου πριν το διαγώνισμα, που με λίγο διάβασμα, λίγη αντιγραφή και λίγο κλαψούρισμα στον καθηγητή, έπαιρναν ένα οριακά προβιβάσιμο βαθμό. Σε αυτές τις εκλογές, όμως, θα μείνουν μετεξεταστέοι…..

Πιστεύω στη δημοκρατική ανανέωση που έρχεται, στην κατηγορηματική απόρριψη των πρακτικών τους και των σάπιων παραδειγμάτων τους. Είναι με τη δική μας ψήφο που το διάχυτο καρκίνωμα θα ξεριζωθεί και θα μπορέσουμε να χτίσουμε επιτέλους ένα ποιοτικά υγιές πολιτικό σύστημα βασισμένο στο σεβασμό της αξιοπρέπειας των πολιτών, την ικανότητα των πολιτικών και στην επιδίωξη της κοινωνικής προόδου. Ακριβώς, ό,τι απαιτείται για να μην έχουμε τέτοιου είδους εκφυλισμούς στο μέλλον!