Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2007

Το τέλος της πολιτικής αγυρτείας







Ξέρετε τι μ’ αρέσει πολύ με τις επερχόμενες εκλογές; Το γεγονός ότι μαζί με την απομάκρυνση της σημερινής διακυβέρνησης, θα απαλλαχθούμε από συμπεριφορές και στάσεις που προσιδιάζουν περισσότερο στον καιροσκοπισμό. Για όλα τα υποπροϊόντα του συστήματος της εξουσίας μιλώ, το Νίκο, το Ζαχαρία, το Μάριο και ειδικά τον grand maître του είδους, το Γιώργο.

Προς Θεού, δεν προσβλέπω σε κανενός είδους ρεβανσισμό, την ανηθικότητα, δηλαδή, που οι ίδιοι εφάρμοσαν. Την κάθαρση προσδοκώ του πεδίου και τον επαναπροσδιορισμό της πολιτικής ως χώρου σύγκρουσης ιδεών, ανταλλαγής απόψεων, αντιπαράθεσης επιχειρημάτων και συνάντησης οραμάτων. Είμαι ανυπόμονος για την επόμενη, καινούρια μέρα που όλο αυτό το συνάφι των επαγγελματιών της πολιτικής, δια της ψήφου όλων μας, θα μαζέψει τα μπογαλάκια του και θα πάρει ανεπιστρεπτί την άγουσα για το χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Η κόπρος του Αυγεία πρέπει, επιτέλους, να καθαριστεί. Αρκετά με τους πολιτικάντηδες που βυσσοδομούσαν για χρόνια και μας κρατούσαν στην πολιτική στασιμότητα και την κοινωνική παρακμή. Όσα πρεσβεύει αυτός ο εσμός, θα πρέπει να πάρουν μια τελεσίδικη απάντηση από την κοινωνία, που για χρόνια την «κατήχησαν» με λαϊκισμό. Κι αυτή είναι ότι η λαγνεία της εξουσίας οδηγεί στη διαστροφή και η απόλυτη παράδοση σε αυτήν οδηγεί στην απόλυτη διαστροφή. Ότι οι πολιτικοί χαμεολαιοντισμοί δεν μπορούν να βαφτίζονται «αναθεώρηση απόψεων». Ότι όταν συμπεριφέρεσαι σαν ανεμοδείκτης, θα έρθει η στιγμή που η ένταση του ανέμου θα σε σπάσει.

Το ανήθικο μάθημα του αριβισμού τελειώνει την 1η Μαρτίου 2008 και οι ινστρούκτορές του ας πακετάρουν την πραμάτειά τους. Η ήττα τους θα έρθει γιατί αγνόησαν υπεροπτικά ή εσκεμμένα βεβήλωσαν θεμελιώδεις αξιακές συνιστώσες της πολιτικής. Δηλαδή, ότι για να είναι πολιτειακά τελεσφόρα και κοινωνικά εποικοδομητική, η πολιτική πρέπει να ασκείται στη βάση αρχών και αξιοπρέπειας, με ποιοτικό και τεκμηριωμένο λόγο, μακριά από εξυπηρέτηση προσωπικών ατζέντων και καλλιέργεια διχασμών. Ότι τα επικοινωνιακά τερτίπια δεν αντικαθιστούν την ουσία της Δημοκρατίας και ότι οι επίπλαστες εικόνες μπορεί να ξεγελούν προσωρινά, αλλά στο τέλος η ανεπάρκεια τους να χειριστούν την ουσία των προβλημάτων είναι πρόδηλη.

Το επόμενο διάστημα περιμένω την τελευταία μεγάλη αντίδραση τους. Ξέρουν ότι ο χρόνος τους τελειώνει και θα προσπαθήσουν να σώσουν όπως μπορούν την παρτίδα. Περίπου σαν αυτά τα άστρα που, πριν το οριστικό σβήσιμό τους, έχουν μια τελευταία αναλαμπή. Ωστόσο, είπαμε: πριν το οριστικό σβήσιμό τους! Νομίζουν ότι μπορούν να χειραγωγήσουν μια μερίδα ανθρώπων, ότι θα «τσιμπήσουν» ποσοστά από εδώ κι από εκεί. Τους οικτίρω γιατί μου θυμίζουν ψευτοκαταφερτζήδες μαθητές γυμνασίου πριν το διαγώνισμα, που με λίγο διάβασμα, λίγη αντιγραφή και λίγο κλαψούρισμα στον καθηγητή, έπαιρναν ένα οριακά προβιβάσιμο βαθμό. Σε αυτές τις εκλογές, όμως, θα μείνουν μετεξεταστέοι…..

Πιστεύω στη δημοκρατική ανανέωση που έρχεται, στην κατηγορηματική απόρριψη των πρακτικών τους και των σάπιων παραδειγμάτων τους. Είναι με τη δική μας ψήφο που το διάχυτο καρκίνωμα θα ξεριζωθεί και θα μπορέσουμε να χτίσουμε επιτέλους ένα ποιοτικά υγιές πολιτικό σύστημα βασισμένο στο σεβασμό της αξιοπρέπειας των πολιτών, την ικανότητα των πολιτικών και στην επιδίωξη της κοινωνικής προόδου. Ακριβώς, ό,τι απαιτείται για να μην έχουμε τέτοιου είδους εκφυλισμούς στο μέλλον!

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Φίλε μου, αυτό το άρθρο σου είναι κυριολεκτικά Α_Π_Α_Ι_Χ_Τ_Ο.
Τα συγχαρητήρια μου!

Aceras Anthropophorum είπε...

Αγαπητέ Νικόλα, το άρθρο σου θυμίζει μου την αηδίαν που ένοιωθα πριν 5 χρόνια με τους τελευταίους μήνες της διακύβέρνησης του τόπου από την αυλή του γέροντα Κληρίδη. Τότες που οι Κούροι, οι Παπαπέτρου, οι Χάσικοι αλωνίζαν εξεπερνούσαν κάθε επίπεδον αλαζονίας, μεθυσμένοι που το νέκταρ της εξουσίας. Οι γραμμές σου μπορούσαν να γραφτούν τότες για να εκφράσουν με απόλυτην ακρίβεια τα συναισθήματα που ένοιωθα για την ξεφτισμένην τότες προεδρικήν αυλήν.

Τότες έλεγα "χειρότερους που τούτους δεν μπορεί να εγέννησεν αυτός ο τόπος". Το άρθρο σου δείχνει πολλά εύστοχα ότι έππεσα έξω. Ναι ο τόπος εγέννησεν σιείρου σιειρόττερους.

Ελπίζω σε 2-3 χρόνια, αν ο λαός της δώσει τα πανία της και αυτής της προεδρικής συνοπαρτζιάς, να μήν έρτεις να κλαίς τζαι συ όπως κλαίω τζαι γω σήμερα.

Τότες θα φανεί ότι το πρόβλημαν της πολιτικής αγυρτείας δεν λύνετε με εκλογές. Εγώ για 'υτόν είμαι σχεδόν σίγουρος αλλά προσπαθώ να πείσω τον εαυτόν μου ότι έχω λάθος.

stalamatia είπε...

Κάθε φορά που αλλάζει μια κυβέρνηση
αναπτερώνονται οι ελπίδες μας ότι θα γίνει κάποια πρόοδος σχετικά με το κυπριακό και στο τέλος απογοητευόμαστε και περιμένουμε με αδημονία την αλλαγή ,γιατί πιστεύουμε ότι κάτι θα γίνει.

Και μας μένει στην αρχή η προσμονή και στο τέλος κάθε θητείς η απογοήτευση . 33 χρόνια τώρα γίνετε αυτή η διαδικασία δεν ξέρω κιόλας μπορεί εγώ να τα βλέπω τόσο μα τόσο μαύρα που στο τέλος μου έφυγε η προσμονή όλοι για την καρέκλα είναι το κυπριακό είναι το παιχνιδάκι τους .