Τρίτη 3 Απριλίου 2007

Η Σημασία των Βλακών εν τω Συγχρόνω Βίω

"Οι ηλίθιοι είναι αήττητοι"
Νίκος Εγγονόπουλος

Κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Κατ' ακρίβειαν, είναι παντού, όπου και αν γυρίσετε το βλέμμα. Στο δημόσιο, στην αγορά, στις συναναστροφές, στη δουλειά και κυρίως στα κόμματα. Ειδικά για τα τελευταία, ο Ευάγγελος Λεμπέσης έγραφε ήδη από το 1941: "Η έμφυτος τάσις του βλακός, εξικνουμένη συχνότατα εις αληθή μανίαν όπως ανήκη εις ισχυράς και όσον το δυνατον περισσοτέρας πάσης φύσεως οργανώσεις, εξηγειται πρώτον μεν εκ τις ευκολίας της αγελοποιήσεως, εις ην μονίμως υπόκειται, λόγω ελλείψεως ατομικότητος (εξ ου και το μισος του κατα του ατόμου και του ατομικισμου), δεύτερον δε εκ του ατομικου ζωώδους πανικου, υπό του οποίου μονίμως κατατρύχεται, εκ του δεδικαιολογημένου φόβου μήπως περιέλθη εις το παντός ειδους προλεταριάτον".
Ο προσδιορισμός τους δεν είναι θέμα βιολογικής καταβολής και γονιδιακών μεταλλάξεων. Ούτε καν συνέπεια της όποιας ακαδημαϊκής εκπαίδευσής τους. Η βλακεία είναι αταξική! Μάλιστα, σήμερα οι περισσότεροι είναι απόφοιτοι πανεπιστημίων και κάτοχοι λαμπρών μεταπτυχιακών τίτλων, τοποθετημένοι στην κρατική μηχανή σε καίρια πόστα, λεφτάδες ολκής από νεφελώδεις επιχειρηματικές δραστηριότητες και πολυπράγμωνες θαμώνες των τηλεοπτικών πάνελ, όπου, ειρήσθω εν παρόδω, το είδος ευδοκιμεί εν αφθονία.
Μαζί με την ικανότητά τους να αποδομούν με μια απλή κίνηση τα πιο σύνθετα και κοπιώδη έργα των ευφυών, δεν μπορεί παρά να τους αναγνωριστεί και κοινωνικός ρόλος, αφού είναι απαραίτητοι για τις πάσης φύσεως ελίτ, που τους χρησιμοποιούν για να διαιωνίζουν τις εξουσίες τους. Πάρτε για παράδειγμα, ικανό αλλά όχι μοναδικό, αρκετές τηλεοπτικές εκπομπές όπου ο δημοσιογράφος-παρουσιαστής καλεί έναν πολιτικό. Μακριά από πολιτικές αναλύσεις επιχειρημάτων, με ημερήσια διάταξη παντός καιρού και αφελείς ερωτήσεις "άλλαντάλλων", οι δυο τους ενσαρκώνουν και αποτυπώνουν με τον πλέον γλαφυρό τρόπο τα πιο πάνω. Ο βλαξ αναδεικνύει με κολακίες και ερωτήσεις-πάσες το φιλοξενούμενο, προσδοκώντας τη μελλοντική εύνοια ή την εξαργύρωση της "αγιογραφίας" και ο πολιτικός καταφέρνει να αγοράσει τηλεοπτικό χρόνο για να πουλήσει την εικόνα του στους μικροαστούς πιστούς της AGB, μιλώντας ανιαρά και ακατάπαυστα για πρόσωπα και γεγονότα, που προκαλούν πνευματικό black (βλακ) out. Θύμα βέβαια και των δύο, η νοημοσύνη του θεατή που, ταμπουρωμένος στην πολυθρόνα του, βάλλεται πανταχόθεν χωρίς καν να έχει την πολυτέλεια του ζάπινγκ - απλά, στο επόμενο κανάλι τον περιμένουν τα ίδια.

Είναι αναρίθμητοι και λειτουργούν κατά ταυτόσημο τρόπο. Άρα, μπορεί κανείς να έχει άμεση προσβαση σε αυτούς ανά πάσα στιγμή και να ποντάρει όλα τα ευρώ του στο ότι θα επιτελέσουν την ανατεθείσα σε αυτούς αποστολή κατά τον ίδιο τρόπο. Η σημασία τους, λοιπόν, είναι αυτή: αποτελούν την πρώτη ύλη της κοινωνίας μας, το πιο καλολαδωμένο γρανάζι του συστήματος, αφού το δημιουργούν, το στηρίζουν, ζουν από αυτό και το αναπαράγουν.
Γι' αυτό άλλωστε δεν είναι αμετακίνητοι, παρά τις εναλλαγές στην εξουσία; Καημένε Εγγονόπουλε, πόσο συχνά σε σκέφτομαι τελευταία...

1 σχόλιο:

Aceras Anthropophorum είπε...

Τους βλάκες Νικόλα δεν τους φοούμαι. Τους έξυπνους φοούμαι τζαι τους κακούς.

Αν τύχει τζαι περάσεις που τα τταράφκια μου, έγραψα κάποτε έναν άρθρον για τους snob τζαι για τους bobo της Λευκωσίας "οι σνόμπ στην πόλη". Μπορέι να σ΄αρέσει.