«Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
Με τα μισόλογα τα σβησμένα
Τα καραβόπανα τα σχισμένα
Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια
Όλα τα πήρε τα πήγε πέρα
Τους όρκους που έτρεμαν στον αέρα»
Οδ. Ελύτης
Τα Ρω του Έρωτα
Διασχίζω τον Ιούλιο, λούτσα στον ιδρώτα από έναν ανηλεή ήλιο. Γύρω, νωθρά πρόσωπα και θαμπά ζευγάρια παλεύουν να αντέξουν ο ένας
τον άλλον. Στις οθόνες συνωθούνται πολιτικοί και οι ιμιτασιόν ηχές τους (κυρίως αυτές), προσπαθώντας να πείσουν ότι όλα τα λάθη, οι ενέργειες και οι παραλείψεις συμφύρονται και συμψηφίζονται αμοιβαίως, τη στιγμή που όλα τείνουν στο μηδέν. Οι φωνές τους
διαρρηγνύουν τον ακουστικό πόρο, καθώς η σάρκα μου λιώνει τα μεσημέρια στις πυρωμένες ασφάλτους της Λευκωσίας.
Κι όμως, τα πέλαγα, στις πέρα θάλασσες αμέριμνα συγυρίζουν τον αφρό των παφλασμών τους. Καλοκαίρι - γράψε μου ένα ποίημα και ζήσε το για πάντα.... Εσύ ποθείς στη θάλασσα να επιστραφείς, στην ηρεμία του νερού και στο άφεμα του κυματισμού - πυρπόλησε με τον Αύγουστο, σου λέω, κι εσύ χαμογελάς λάγνα... Ξαναζυγιάζω μέσα μου τις ορεινές σκιές της γενέθλιας Μακεδονίας - αυτές που γιa χρόνια ακολουθούν τον αναστεναγμό μου. Μια συμπαντική φωνή ψιθυρίζει θερινές ιστορίες από τη Μικρασία και μετά με φιλάει στο μέτωπο, λέγοντας μου: «Καλό βράδυ, πασά μου».
Αναρωτιέμαι. Αν φτιάχνουν ακόμα μυζήθρα με μέλι και κανέλα σε εκείνο το στενό στη Χώρα της Σαμοθράκης κι ακόμη, αν στο Μαγγανίτη της Ικαρίας έχουν απομαγευτεί από τα σειρηνικά φεγγάρια του Αυγούστου. Η θύμηση της αίσθησης στο απόκρημνο βουνό, εκεί που βρέθηκα ξαφνικά μπροστά σε ένα ξωκλήσι. Ποιος δια τον Χριστόν σαλός βρήκε τη λύτρωση σ’ αυτό το χώμα;
Λοιπόν, το έχω μάθει πια. Στα μεγάλα ζόρια, κινάω για τη μεγάλη φυγή. Πολλές φορές αναρωτήθηκα ποιος είναι αυτός ο έσω μου δαίμονας που με σέρνει στις άκρες της Γης. Αυτό δεν το ‘χω μάθει ακόμα, κι έτσι έως τότε μάλλον θα φορτώνομαι βιβλια, ξεφτισμένα μπλουζάκια και θα γυρνάω εκεί, σιγοψιθυρίζοντας τους στίχους από ένα αληθινά λαϊκό τραγούδι - που ποτέ δεν μπορώ να θυμηθώ ολόκληρους - ονειρευόμενος το Σταυρό του Νότου στους ουρανούς μιας αλλιώτικης γης, όπου θα ανατινάζεται το φως τις Κυριακές τα μεσημέρια....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου