Έξι και ένα βήματα

Βήμα πρώτο: Θα τη γνωρίσεις. Ένα παγωμένο μεσημέρι του Γενάρη. Θα σε καθηλώσει η ματιά της, η πλανεύτρα η ομορφιά της. Θα σε ταράξει το μέταλλο της φωνής της. Θα φύγει. Θα την αναζητήσεις. Θα εμφανιστεί ξανά όταν θελήσει αυτή. Θα της προτείνεις μία έξοδο. Θα αρχίσεις να αναρωτιέσαι. Αν είναι αυτή. Θες να της κεντρίσεις το ενδιαφέρον. Με την επιτηδευμένη άνεσή σου. Με μια αρμαθιά λόγιες παραπομπές. Με τον τρόπο που αποτυπώνεις το πρόσωπό της στο μυαλό σου.

Βήμα δεύτερο: Θα επιδιώκεις να τη βλέπεις συνεχώς - με κάθε αφορμή. Θα τη διεκδικήσεις. Θα σου ανοιχτεί. Θα σου δοθεί. Εσύ θα νομίζεις ότι την έχεις κερδίσει. Αλλά η αλήθεια είναι ότι εσύ έχεις υποταχθεί. Στη δική της αποκλειστική επιλογή. Μα ακόμη, δεν το ξέρεις. Θα σου μιλήσει. Για άλλους ουρανούς. Με λέξεις που χρόνια ψάχνεις, που όμως ποτέ δεν σου έχουν απευθυνθεί.

Βήμα τρίτο: Θα μαγειρέψει ιταλικά. Και με γλυκά κρασιά θα σε μεθύσει. Θα σε σπρώξει στα παλιά σου βιβλία. Στην πρώτη αίσθηση των πραγμάτων. Θα ψηλαφίσεις με τα ακροδάχτυλά σου το σώμα της. Θα αγκαλιάσει τις δειλίες σου. Θα σε αφήσει να αποκαλυφθείς. Θα σου ακυρώσει τα όρια στην επιθυμία. Θα κλονίσει τις βεβαιότητές σου. Θα βαδίσεις στα μαύρα φεγγάρια της. Και θα πονάς ακόμα και στη σκέψη της...

Βήμα τέταρτο: Είσαι άβγαλτος στο παιχνίδι της σαγήνης και αφήνεσαι άνευ όρων, αθώος και ανυποψίαστος, μέσα στο θαύμα που βουλιάζει. Δεν ξέρεις. Ο χαραγμένος στην πλάτη σου σκορπιός ξυπνά και χύνει αργά το δηλητήριο της αμφιβολίας στο κορμί σου. Θα σε κυριεύσει η οργή, το μένος. Θα θελήσεις να στεγνώσεις κάθε φιλί της. Να σβήσεις την αντήχηση τής κάθε λέξης της στο μυαλό σου, τον τρόπο που προφέρει τα παραπειστικά ρήματά της. Θα απελευθερώσεις το κτήνος του εγωισμού σου. Και θα το αμολήσεις χαιρέκακα εναντίον της. Μέχρι να κατασπαράξει κι εσένα.

Βήμα πέμπτο: Θα γυρίσεις στους φίλους σου. Που θα σου λένε ότι ήσουν απαράδεκτος/ότι ταιριάζατε/ότι υπάρχουν κι αλλού προτοκαλιές. Και θα ρωτάνε αν τη θες ακόμα/αν έχεις καβάντζα/αν θα πάτε για μπίρες. Επιστρέφεις στην εποχή πριν τη γνωρίσεις. Αδειάζεις μπουκάλια με θολά υγρά. Δεν θες να γνωρίσεις καμιά με το όνομά της. Τις νύχτες μπαίνει στα όνειρά σου. Το πρωί τα μάτια σου είναι δύο σκοτεινά πηγάδια. Όλα σου μοιάζουν αδιάφορα και μετατρέπεσαι σε μηχανικό διεκπεραιωτή της ζωής σου.

Βήμα έκτο: Θα θελήσεις να γυρίσεις. Αλλά το παρελθόν είναι ήδη μια ξένη χώρα. Θα γαντζωθείς στ' άστρα, τα ζώδια, σε κάθε σαχλαμάρα που θα θρέψει τις ανασφάλειές σου. Θα βάλεις πιο δυνατά τη μουσική και θα χωθείς βαθιά σε νέα βιβλία και σε ό,τι θα σε κάνει να ξεχνιέσαι.

Βήμα έβδομο: Θα σου τηλεφωνήσει. Έτσι απλά. Θα είσαι αμήχανος. Καθώς σου μιλά, θα θυμηθείς ξαφνικά το μύθο της Κίρκης. Θα πας. Θα σε περιμένει. Θα ενδώσεις, ξανά. Θα κλείσεις την πόρτα πίσω σου το επόμενο πρωί. Αυτή τη φορά, όμως, καθώς θα βαδίζεις προς τη ραγισμένη μέρα, θα προσπαθήσεις να είναι για πάντα.