Παρακολούθησα το πολύφερνο διάγγελμα. Αν θα αποτύπωνε κάποιος το σχεδιάγραμμά του, θα κατέγραφε μια γενική, άνευ αυτοκριτικής, αποτίμηση της εσωτερικής διακυβέρνησης, βερμπαλιστικές αναφορές για το Ανάν και προσπάθεια αναζωπύρωσης των ανασφαλειών με αδιανόητη μεγαλαυχία για την αποσόβηση των χειρότερων και αοριστολογικές υποσχέσεις για τα καλύτερα που θα έρθουν.
Η αλήθεια είναι ότι χασμουρήθηκα 5-6 φορές μέχρι να τελειώσει. Βαρετός και προβλέψιμος στο σύνολο της ομιλίας. Απολογητικός για το παρελθόν και ασαφής για το μέλλον. Ζήτησε να τον στηρίξουμε για να εκπληρώσει τα υπόλοιπα μεγάλα «θα», αλλά ουσιαστικά δεν προέταξε κανένα συλλογικό όραμα, κανένα κοινωνικό στόχο, καμιά πρόθεση για να κάνει κάτι. Ο Μέγας Ακίνητος μας έδωσε ένα σαφές μήνυμα: «Πίσω ολοταχώς!».
Για το Κυπριακό, ακούσαμε όλα τα φοβικά επιχειρήματα - ο κίνδυνος ενός φαύλου σχεδίου των υστερόβουλων ξένων θα αποσοβηθεί μόνο με τον ίδιο στην Προεδρία. Ταυτόχρονα, προσπάθησε να πείσει ότι «Eppur si muove!» από το γεγονός ότι η εμπλοκή του Συμβουλίου Ασφαλείας και η 8η Ιουλίου διαμορφώνουν ικανές συνθήκες για έξοδο από το τέλμα. Αντιφάσεις κ. Πρόεδρε! Από τη μια εξορκισμός των ξένων και από την άλλη επίκληση της εμπλοκής τους στη διαδικασία επίλυσης. Ειλικρινά, έχει κανείς ιδέα για που τραβάμε;
Είναι αυτές οι αντιφάσεις, τα μικροψεματάκια, το ψείρισμα των λέξεων, τα σοφίσματα για εσωτερική κατανάλωση και η «κολλημένη» στάση απέναντι στο θέμα που σας (και μας) έφερε μέχρι εδώ. Ως εδώ, όμως. Γιατί τώρα έρχεται η ώρα να κάνουμε ταμείο, ο διαχειριστής μάλλον τα έμπλεξε στη σούμα και τώρα στέλνει σ’ εμάς το φουσκωμένο λογαριασμό. Δεν νομίζω, όμως, να πληρώσουμε αυτή τη φορά…..
Επικοινωνιακά, το σκηνικό ήταν ξοφλημένο - οι σημαίες, το κατεστραμμένο από τους πραξικοπηματίες παράθυρο (αλήθεια, προς τι η προσπάθεια ταύτισης; Σε ανιστόρητους ή σε ηλίθιους απευθύνεστε;), η αυστηρή μορφή, η μπάσα διακύμανση της φωνής. Με δυο λόγια, σκέτη κηδεία. Κανένα χρώμα, καμιά άποψη, καμιά ιδέα - μαύρα και γκρίζα όλα, ασορτί με το κοστούμι και τη γραβάτα. Η προοπτική για το μέλλον είναι πολύ απλά η διαχείριση της κρίσης που ο ίδιος δημιούργησε.
Τα πιο πάνω καταδεικνύουν ποιο είναι το κοινό στο οποίο απευθύνθηκε, για ποιο κομμάτι του θυμικού μας γράφτηκε η ομιλία. Πιστεύω ότι ήταν ένα κείμενο γραμμένο για να ξυπνήσει εκείνη τη πλευρά του κωλοχαρακτήρα μας. Ξέρετε, αυτή τη χυδαία και σκοτεινή πλευρά που λίγο-πολύ όλοι έχουμε. Αυτή που νομίζει ότι είμαστε οι σουπερ-ντούπερ καταφερτζήδες, οι λίγο πιο αλάνια από τους άλλους, εν ολίγοις, αντάρτες της πορδής με τα λεφτά του μπαμπά.
Για εκείνη την πλευρά μιλώ, που θα ηδονιζόταν να έβλεπε τους Τουρκοκύπριους στη θάλασσα της Κερύνειας, που ανεμίζει φλάμπουρα και απαγγέλλει θούριους τις παραμονές των μεγάλο βέτο και έχει μνήμη χρυσόψαρου όταν έρχεται (γιατί πάντα έρχεται) η στιγμή της μεγάλης ξεφτίλας και της παραλυτικής καρπαζιάς. Κι άντε, μετά να πείσεις κάτι μυστήριους σαν εμένα ότι ο βασιλιάς δεν είναι γυμνός!
Ας το πούμε, λοιπόν, δια τι να το κρύψωμεν, άλλωστε; Είμαστε λίγο φασίστες, σίγουρα εθνικιστές, φλερτάρουμε με το σοβινισμό, τη βρίσκουμε με την ομαδική παράνοια του siege mentality που μας καλλιεργούν, γινόμαστε κάθε μέρα κατιτί θρησκόληπτοι και τσάς ακροδεξιοί, σκέτες χαμούρες μιας κοινωνίας που όζει συντήρησης και τα έχει ψιλοχαμένα! Σε αυτή την αποσαθρωμένη αφασία δεν χρειάζεστε επιλογές – νομίζω, ήδη, ξέρετε ποιον να ψηφίσετε….
Η αλήθεια είναι ότι χασμουρήθηκα 5-6 φορές μέχρι να τελειώσει. Βαρετός και προβλέψιμος στο σύνολο της ομιλίας. Απολογητικός για το παρελθόν και ασαφής για το μέλλον. Ζήτησε να τον στηρίξουμε για να εκπληρώσει τα υπόλοιπα μεγάλα «θα», αλλά ουσιαστικά δεν προέταξε κανένα συλλογικό όραμα, κανένα κοινωνικό στόχο, καμιά πρόθεση για να κάνει κάτι. Ο Μέγας Ακίνητος μας έδωσε ένα σαφές μήνυμα: «Πίσω ολοταχώς!».
Για το Κυπριακό, ακούσαμε όλα τα φοβικά επιχειρήματα - ο κίνδυνος ενός φαύλου σχεδίου των υστερόβουλων ξένων θα αποσοβηθεί μόνο με τον ίδιο στην Προεδρία. Ταυτόχρονα, προσπάθησε να πείσει ότι «Eppur si muove!» από το γεγονός ότι η εμπλοκή του Συμβουλίου Ασφαλείας και η 8η Ιουλίου διαμορφώνουν ικανές συνθήκες για έξοδο από το τέλμα. Αντιφάσεις κ. Πρόεδρε! Από τη μια εξορκισμός των ξένων και από την άλλη επίκληση της εμπλοκής τους στη διαδικασία επίλυσης. Ειλικρινά, έχει κανείς ιδέα για που τραβάμε;
Είναι αυτές οι αντιφάσεις, τα μικροψεματάκια, το ψείρισμα των λέξεων, τα σοφίσματα για εσωτερική κατανάλωση και η «κολλημένη» στάση απέναντι στο θέμα που σας (και μας) έφερε μέχρι εδώ. Ως εδώ, όμως. Γιατί τώρα έρχεται η ώρα να κάνουμε ταμείο, ο διαχειριστής μάλλον τα έμπλεξε στη σούμα και τώρα στέλνει σ’ εμάς το φουσκωμένο λογαριασμό. Δεν νομίζω, όμως, να πληρώσουμε αυτή τη φορά…..
Επικοινωνιακά, το σκηνικό ήταν ξοφλημένο - οι σημαίες, το κατεστραμμένο από τους πραξικοπηματίες παράθυρο (αλήθεια, προς τι η προσπάθεια ταύτισης; Σε ανιστόρητους ή σε ηλίθιους απευθύνεστε;), η αυστηρή μορφή, η μπάσα διακύμανση της φωνής. Με δυο λόγια, σκέτη κηδεία. Κανένα χρώμα, καμιά άποψη, καμιά ιδέα - μαύρα και γκρίζα όλα, ασορτί με το κοστούμι και τη γραβάτα. Η προοπτική για το μέλλον είναι πολύ απλά η διαχείριση της κρίσης που ο ίδιος δημιούργησε.
Τα πιο πάνω καταδεικνύουν ποιο είναι το κοινό στο οποίο απευθύνθηκε, για ποιο κομμάτι του θυμικού μας γράφτηκε η ομιλία. Πιστεύω ότι ήταν ένα κείμενο γραμμένο για να ξυπνήσει εκείνη τη πλευρά του κωλοχαρακτήρα μας. Ξέρετε, αυτή τη χυδαία και σκοτεινή πλευρά που λίγο-πολύ όλοι έχουμε. Αυτή που νομίζει ότι είμαστε οι σουπερ-ντούπερ καταφερτζήδες, οι λίγο πιο αλάνια από τους άλλους, εν ολίγοις, αντάρτες της πορδής με τα λεφτά του μπαμπά.
Για εκείνη την πλευρά μιλώ, που θα ηδονιζόταν να έβλεπε τους Τουρκοκύπριους στη θάλασσα της Κερύνειας, που ανεμίζει φλάμπουρα και απαγγέλλει θούριους τις παραμονές των μεγάλο βέτο και έχει μνήμη χρυσόψαρου όταν έρχεται (γιατί πάντα έρχεται) η στιγμή της μεγάλης ξεφτίλας και της παραλυτικής καρπαζιάς. Κι άντε, μετά να πείσεις κάτι μυστήριους σαν εμένα ότι ο βασιλιάς δεν είναι γυμνός!
Ας το πούμε, λοιπόν, δια τι να το κρύψωμεν, άλλωστε; Είμαστε λίγο φασίστες, σίγουρα εθνικιστές, φλερτάρουμε με το σοβινισμό, τη βρίσκουμε με την ομαδική παράνοια του siege mentality που μας καλλιεργούν, γινόμαστε κάθε μέρα κατιτί θρησκόληπτοι και τσάς ακροδεξιοί, σκέτες χαμούρες μιας κοινωνίας που όζει συντήρησης και τα έχει ψιλοχαμένα! Σε αυτή την αποσαθρωμένη αφασία δεν χρειάζεστε επιλογές – νομίζω, ήδη, ξέρετε ποιον να ψηφίσετε….
6 σχόλια:
Δεν γνωρίζω αν είσαι Κύπριος, αν
θα ψηφίσεις στις επερχόμενες
εκλογές.
Δυστυχώς αγαπητέ μου παπαγαλίζεις αφασικώς την αντιδραστικότερη προπαγάνδα. Η Κύπρος υπό κατοχικό τουρκικό στρατό αλλά εσύ μιλάς για τον ... εθνικισμό του
Παπαδόπουλου. Οσα γράφεις εδώ είμαι βέβαιος θα τα υπόγραφε ευχαρίστως οποιοσδήποτε λοχίας του στρατού κατοχής και με τα δυό του χέρια.
Μακάρι να εκλεγεί πάλι ο Παπαδόπουλος.
Είμαι εφεδρος ανθυπολοχαγος της Εθνικής Φρουράς, Κύπριος, γεννημένος Έλληνας, εκλογέας στις επόμενες εκλογές, διάλεξε μια ιδιότητα μου. Ειμαι, επίσης, επώνυμος, και όχι ανώνυμος (καλή ώρα).
Αμφισβητεί κανείς το πρόβλημα του εθνικισμού στην Κύπρο; Που είναι προφανώς και ελληνικός και τουρκικός; "Μακαρι να επανεκλεγει", λες. Δεν λέω, δημοκρατικό δικαίωμα να ψηφισει κανείς ότι θέλει. Αρκεί να έχει επιχειρηματα. Ούτε προχθες ακούσαμε επιχειρημα, ούτε και εσύ μου λες κατι νέο, αλλά αναμασας τη συνθηματολογία και έχεις χάψει το φοβικό μπαμπούλα.
Με μια φράση: Έχετε οραμα για το μέλλον;
Συγνώμη για την απροσεξία μου, παρέβλεψα τα στοχεία και το όνομά σου. Εγραψα εν θερμώ και
απαντώ ομοίως.
Το Κυπριακό αγαπητέ δεν είναι απλώς το πρόβλημα δύο κοινοτήτων. Ακόμα και αν υπάρχει ελληνικός εθνικισμός, πώς τολμάς να τον συγκρίνεις με τον τουρκικό ! Στρατός κατοχής. Δεν υπάρχει λύση εφ όσον ο στρατός παραμένει στο νησί.
Το μέλλον δεν είναι η καλύτερη διαχείρηση της υποταγής μας. Γιατί ακριβώς έτσι αντιλαμβάνεσαι το μέλλον.
Το Κυπριακό είναι ένα διεθνές πρόβλημα υπό την έννοια ότι επί της νήσου ασκούνται τεράστιες διεθνεις πιέσεις. Ολοι γνωρίζουμε τον διεθνή ρόλο της Τουρκίας, τα στρατηγικά ενδιαφέροντα των αμερικανών και των άγγλων. Εσύ αφελώς παραβλέπεις και συσκοτίζεις το αληθινό πρόσωπο του προβλήματος και προτείνεις λύσεις βγαλμένες μέσα από το βιβλίο
ενός αφελούς σαβουάρ βιβρ.
Συγνώμη αν σε στεναχορώ.
καμια στεναχωρια, αγαπητε!
Υπαρχει εθνικισμος, ειναι προφανεσταο-η ιστορια αυτου του τόπου ειναι η καλυτερη απόδειξη.
Και είτε ελληνικός είτε τουρκικός είναι πηγη δεινών για τους όλους τους κυπριους.
Αναγνωρίζω ότι ο περιορισμένος χώρος ενός σχολίου δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ανλύσεις, αλλα η προσέγγιση σου είναι τόσο κοινότυπη! Το κυπριακό είναι διεθνές πρόβλημα επειδή ασκούνται πιέσεις επί του νηιού; Αυτή ειναι η ανάλυση σου; Ελπίζω να έχεις πιο συνθετες απόψεις, και δεν στο λέω ειρωνικά.
Ειπε κανείς ότι το πρόβλημα δεν είναι η εισβολή και η κατοχή; Είναι, φυσικά! Ξορκίζεις τους αγγλοαμερικάνους, αλλα δεν σε βλεπω να αντιδράς όταν η φιλοσοφία του Τάσσου τους μπάζει στο παιγνίδι! Καθαρές στάσεις και απόψεις απαιτώ από τους πολιτικούς και όχι κλώσματα και μισόλογα....Σημερα το μονο που ακούμε είναι για την απομόνωση των Τ/Κ και όλα τα προβληματα περιστρέφονται γύρω από από το σκεπτικό.
Η ευθύνη τυ Πορέδρου που πάει; Τι έκανε; Και μην κρυφτείς πίσω απο Αναν και προδότες και λοιπές κενολογίες. Η πολιτική δεν ασκείται in vitro.
Αφέλες savoir vivre: Δεν πρότεινα κάτι,πέραν της αλλαγης Προέδρου. Ο Τάσσος δεν έχει πια, αν είχε ποτέ να δώσει τίποτα. Μια καλή συνταξιοδότηση θα είναι η καλύτερη λύση για όλους μας
Ο κυπραίος έγραψε "Δεν υπάρχει λύση εφ όσον ο στρατός παραμένει στο νησί."
Τζαι αφού δεν υπάρχει λύση ο στρατός θα συνεχίσει να παραμένει. Τουλάχιστον θα διά την ευχαρίστησην σε μερικούς να λαλούν ότι κάμνουν αντικατοχικόν αγώναν, χρεώνοντας 400 λίρες την ώρα στα δικηγορικά τους γραφεία, κυκλοφορόντας με μερσεντάραν ή μπιεμτάπλουγιου πληρωμένον απο τους φόρους της καθαρίστριας που καθαρίζει κώλους εγγλέζικους στην Αγιάνναπαν, διαμένοντας σε ξενοδοχεία 5 αστέρων στην Ελβετίαν τζαι χρεώννοντας το κράτος 700 Φράγκα την ημέραν για να κάμνει συνομιλίες.
H second best solution που είναι το όραμα του νυν προέδρου (αφού ο στρατός είναι εκεί και λύσην -δηλαδή υποταγήν των τουρκοκυπρίων - δεν έχει) είναι ο μόνος τρόπος να συνεχίζουν να τα κονομάνε οι υποστηρηκτές της, τουλάχιστον αυτόν τους λαλεί η ανάλυση ρίσκου που κάμνουν. Τι είναι μισή κύπρος κάκκαφα μπροστά σε αυτά που έχουμεν στην πούγκαν. Τζαι ο εθνικισμός που λαλεί ο Νικόλας είναι απαραίτητος για να ακολουθά τζαι ο κόσμος που δεν τα κονομά. Για αυτό πολλά σωστά ο Νικόλας μιλά για φοβίες. Χωρίς φοβίες εθνικισμός δεν ριζώνει, ούτε και τα δακρύβρεχτα διαγγέλματα πιάνουν τόπον. Φοβησε τον κόσμο τζαι κάμε τον ότι θέλεις. Ο δε όψιμος αντιιμπεριαλισμός χρειάζεται γιατί ο εθνικισμός από μόνος του δεν κανέι για να φκάλλεις πάνω που 50% στην Κύπρο. Εγώ ψηφίζω Νικόλαν.
Ο Τουρκικός στρατός δεν θα φύγη από το νησί αν οι δικοί μας παρατήσουνε τις μερσεντές και κυκλοφορούνε με παπάκια, ούτε αν βάψουνε όλοι τα μαλλιά τους κόκκινα και φοράνε το σωβρακο έξω από το παντελόνι. Ο στρατός κατοχής είναι ενα γεγονός ισχύος, μία δύναμη που απαιτεί όχι όποια λύση, όχι όποια δίκαιη λύση αλλά την λύση που μπορεί να επιβάλει. Εκτός αν έχετε την εντύπωση ότι ο κατοχικός στρατός είναι παράγοντας ειρήνης και δικαιοσύνης.
Οσα γράφετε δεν είναι παρά διαφανείς φερετζέδες. Είστε υπερ του σχεδίου Ανάν με αυτή ή την άλλη μορφή και είστε έτοιμοι να δώσετε γη και ύδωρ.
Δημοσίευση σχολίου