Τρίτη 31 Ιουλίου 2007

Ο εθνικισμός απειλεί το μέλλον μας. Η Αριστερά επίκαιρη ξανά!




“Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει. Όμως εγώ
Δεν παραδέχτηκα την ήττα. Έβλεπα τώρα
Πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω
Πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες”

Μανώλης Αναγνωστάκης
«Κι ήθελε ακόμη»

Επιτέλους, ξεκαθάρισε το τοπίο. Πλέον, γνωρίζει ο καθένας μας τους προσανατολισμούς των υποψήφιων Προέδρων. Η συντριπτική πλειοψηφία των οργανωμένων πολιτικών δυνάμεων έχει αποφασίσει ποιον θα υποστηρίξει. Ορθοτομώντας τον πολιτικό λόγο των κομματικών εκπροσώπων, αντιλαμβάνεται κανείς τις πραγματικές θέσεις τους.
Ας αφήσουμε προσωρινά κατά μέρος τα γενικόλογα λεκτικά σχήματα περί δίκαιης, βιώσιμης, λειτουργικής λύσης στη βάση μιας διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Είναι προφανές ότι αυτός ο κοινός τόπος ερμηνεύεται διαφορετικά από τα κόμματα. Ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας, που διασπείρεται σε διαφορετικά ποσοστά σε όλους σχεδόν τους πολιτικούς σχηματισμούς, απορρίπτει την ομοσπονδία ή επιθυμεί μια λύση που θα αποδίδει τα λιγότερα στην τουρκοκυπριακή πλευρά και συνακόλουθα περισσότερα στη δική μας.
Είναι μια μερίδα της κοινωνίας που έχει προσχωρήσει στα αδιέξοδα του εθνικισμού. Και σ’ αυτή την ομάδα, κάποιοι πολιτικοί ταγοί κλείνουν πονηρά το μάτι, σαν να λένε: «Ακόμα κι αν δημοσίως λέμε τα κοινότοπα, κι εμείς τα ίδια πιστεύουμε». Το πολιτικό φλερτ εκλογικού σώματος και πολιτικών με φόντο τον εθνικισμό, μόνο επικίνδυνο μπορεί να είναι Μπορεί δυνητικά να οδηγήσει σε νέες τραγωδίες και σε ένα εφιαλτικό μέλλον για τον τόπο.
Αυτή την ώρα της κρίσης θα πρέπει να τη μετατρέψουμε σε ευκαιρία. Όσοι από εμάς θεωρούμε τους εαυτούς μας ενεργούς, ελεύθερους, προοδευτικούς και αριστερούς πολίτες, έχουμε ηθική υποχρέωση απέναντι στον τόπο να πολεμήσουμε ενάντια στο θεριό του εθνικισμού. Η επόμενη προεδρική εκλογή θα είναι το πεδίο αναμέτρησης. Ο εθνικισμός, ο απορριπτισμός και η ακρότητα έχει αμαρτωλό παρελθόν στο νησί. Δεν πρέπει, όμως, να έχει μέλλον…
Είναι για αυτό που με τη ψήφο μας, πρέπει να στείλουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και στο περιθώριο τη πολιτικής σκηνής, όσους κοινωνούν τα λόγια της μισαλλοδοξίας και του διαχωρισμού, με τις προσχηματικές ψευδοευρωπαϊκές ρητορικές τους. Η υφέρπουσα ακροδεξιά πολιτική θεώρηση που ευαγγελίζεται ο περίγυρος του σημερινού Προέδρου και ο καταφανέστατος σοβινιστικός βερμπαλισμός του ΕΥΡΩ.ΚΟ αποδεικνύει ποιος πραγματικά είναι και τι αληθινά πρεσβεύει ο κ. Παπαδόπουλος.
Ας είναι σίγουρος, λοιπόν, για ένα: δεν θα τον ακολουθήσουμε….

17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Νικόλα,

Παρακολουθώ εδώ και καιρό τα γραφτά σου και τα διαβάζω πάντα με ενδιαφέρον. Είναι ευχάριστο να βλέπεις σκεφτόμενους ανθρώπους να ασχολούνται με τα κοινά. Συνέχισε σε παρακαλώ να γράφεις.

Μια παρατήρηση για το συγκεκριμένο κείμενο. Θεωρώ τον εαυτό μου ενεργό, ελεύθερο και προοδευτικό, αλλά δεν είμαι βέβαιος αν είμαι αριστερός. Γνωρίζω επίσης πολλούς αριστερούς που ούτε ελεύθεροι ούτε προοδευτικοί είναι, αντίθετα έχουν προσχωρήσει στα αδιέξοδα του εθνικισμού.

Δεν θάταν καλύτερα να αφήσουμε τις διαχωριστικές ετικέτες περί αριστερών και δεξιών οι οποίες ούτως ή άλλως έχουν χάσει πλέον το νόημα τους;

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραίο άρθρο, σύντροφε της Αριστεράς!..
Ας μου επιτραπούν δύο παρατηρήσεις:
Με την πρόταση «Αυτή την ώρα της κρίσης θα πρέπει να τη μετατρέψουμε σε ευκαιρία» υποδεικνύεις μια διάθεση κυπριογενούς πολιτικής(;) προσέγγισης που δεν ταιριάζει απόλυτα στο ύφος και τη σαφήνεια της προηγούμενης ανάλυσης...
Στο τέλος, όταν ασχολείσαι με τον Παπαδόπουλο και την προεκλογική ανακατωσούρα, πάλι μου κλείνεις πονηρά το μάτι: «ώρα για αλλαγή στην πολιτική ηγεσία». Συμφωνώ, όμως προτιμώ το μισό της σοβαρής προσέγγισης του προβλήματος στο άρθρο, παρά την ενασχόληση με τον Παμμέγιστο από τώρα! Χαίρομαι για την αισιοδοξία που διαπνέει το άρθρο σου και εν πάση περιπτώσει, το επικροτώ για την απλή και ξεκάθαρη περιγραφή της πραγματικότητας.

Καλή συνέχεια!

Νικόλας Κυριάκου είπε...

Ιλλαντρε,
σωστη η παρατηρηση:δεν ειναι προαπαιτουμενο να εισαι αριστερος για να εισαι προοδευτικος και αναποδα. Μακρια απο μας, λοιπον, οι περιχαρακωσεις! Εχω την αισθηση μερικες φορς οτι αν πραγματι μας τελειωσαν οι συλλογικοτητες, τοτε η ατομικοτητα του καθενος, που μας σπρωχνει σε κοινους τόπους, θα μας βοηθησει να τις ανανοηματοδοτησουμε .


Αδριανε! Της ευρυτερης Αριστερας θα συμπληρωνα, αφου σε αυτη χωραμε εγω, εσυ κι ο Λακης-αρα, πρεπει να την ξεχειλωσουμε αρκετα!

Ναι, εχεις κι εσυ δικιο. Κολλησα λιγο με τον παμμεγιστο, ωστοσο ειναι που βιωνω το σχιζοφρενικο σκηνικο καθημερινα εδω.

Ειμαι και σε μια μεταβαση γενικως-το αισθημα του ανικανοποιητου κυριαρχει εδω και μερες. Αυτά ομως απο κοντα, ή από την ιδιωτικοτητα του gmail!

Ανώνυμος είπε...

Βαφτίζετε σαν εθνικισμό κάθε σκέψη και κάθε ενέργεια αντίστασης στα σχέδια των αγγλοαμερικανών και των τούρκων στην περιοχή. Το νησί υπό ξένη στρατιωτική κατοχή και εσείς ονομάζετε εχθρό τον ... εθνικισμό, δηλαδή την δεδηλωμένη διάθεση του 75% του κυπριακού λαού γιά αντίσταση, ελευθερία και δικαιοσύνη.
Σας λυπάμαι ειλικρινά.
Ακόμα και αν ο Παπαδόπουλος δεν βγει κανείς πλέον δεν μπορεί να επιβάλει τις σκυφτές, με τουρλωμένο κώλο λύσεις που ονειρεύεστε.
Και έχετε το θράσος να αυτοαποκαλείσθε αριστεροί !

Νικόλας Κυριάκου είπε...

Αγαπητε ανωνυμε,μας ξεσκεπασες όλυς εμας τους τουρκοπροσκυνημένους! Φωτια και τσεκουρι,λοιπόν. Εγω παω να αυτοκτονησω σε λιγο για να σας αφησω απερισπαστους στους καθημερινους σας και καρποφορους αντιστασιακους αγωνες. Αληθεια, εκεινο βετο, ω σεις τουρκοφαγοι, τι απεγινε, αραγε;

Ανώνυμος είπε...

Το γεγονός ότι πολλοί πιστεύουν ότι οι αγγλοαμερικάνοι (και τώρα και οι Σουηδοί, Φινλανδοί, Ισπανοί, Ιταλοί, Γερμανοί, και άλλοι) βυσσοδομούν (προσφιλής λέξη του αριστερού Γ. Ομήρου) να κατασπαράξουν την Κύπρο είναι μια ιδιόμορφη έκφραση του Κυπριακού εθνικισμού. Μεγάλη ευθύνη για αυτό έχει δυστυχώς και η Κυπριακή αριστερά η οποία ανέκαθεν καλλιεργούσε και δυστυχώς συνεχίζει να καλλιεργεί αυτή την παρανοϊκή θεώρηση της διεθνούς πολιτικής.

Από την άλλη πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να μη θεωρούμε ότι είναι εθνικιστές όσοι, π.χ., διαφωνούν με την ομοσπονδία. Υπάρχουν λογικά επιχειρήματα κατά της ομοσπονδίας που μπορεί κάποιος να παραθέσει στα πλαίσια μιας πολιτισμένης συζήτησης.

Οι τουρλωμένοι κώλοι του ανώνυμου δεν περιλαμβάνονται δυστυχώς σε αυτά.

Κομσομόλος είπε...

Δυστυχώς πάντα σε αυτού του είδους συζητήσεις χάνεται κάπου η ουσία.
Είναι ο Τάσσος ένας συνεπής αντιμπεριαλιστής, εμπόδιο στα σχέδια των Αγγλοαμερικανών; ή απλά στην συγκεκριμένη στιγμή(σχέδιο Ανάν) στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων εξυπηρετώντας και δικούς του σκοπούς;

Εγώ θεωρώ ότι ο Τάσσος, για αστός πολιτικός, καλός είναι. Η Κύπρος όμως πρέπει να πάει ένα βήμα παραπέρα. Και στο κυπριακό και στα εντός.

Με Τάσσο δεν θα δούμε κινητικότητα στο κυπριακό. Δεν μας εμπιστεύονται ούτε καν οι συμπατριώτες μας με τους οποίους θέλουμε να συμβιώσουμε. Και μην μου πει κανείς ότι με Κασουλίδη θα μας εμπιστεύονται γιατί θα ξεράσω. Δεν πέρασε πολύς καιρός που λογής-λογής Κασουλίδηες φώναζαν ρυθμικά "πουτάνας γιοι Οθωμανοί", "Τούρκος καλός, τούρκος νεκρός", κτλ...Είναι η παράταξη του Κασουλίδη που στέγασε, εφάρμοσε και εξύψωσε τον εθνικισμό ως επίσημη νοοτροπία του Κυπριακού Κράτους.

Όσο για τα εντός, τα κοινωνικο-οικονομικά...εκεί είναι καθαρά θέμα διαφορετικής φιλοσοφίας...

Γι'αυτό, ναι, και γω νομίζω ότι ξέρουμε ποιον θα ψηφίσουμε...

http://proletariakon.blogspot.com/

Ανώνυμος είπε...

Προλετάριε, εσύ που θέλεις να συμφιλιωθείς με τους συμπατριώτες σου τους Τουρκοκύπριους, γιατί δεν σε ενδιαφέρει να κάνεις το ίδιο και με τους συμπατριώτες σου τους Ε/Κ που ανήκουν σε άλλη παράταξη;

Μήπως σε αυτό τον τόπο καταντήσαμε αριστερός να θεωρείται όποιος μισεί τους αγγλοαμερικάνους και την "άλλη" παράταξη;

Κομσομόλος είπε...

Όταν μιλάμε για συμφιλίωση, δεν πρέπει να την συγχίζουμε με την σύμπλευση ιδεών και απόψεων. Εγώ προσωπικά είμαι συμφιλιωμένος με τον κόσμο όλο, φτάνει να μην βλάπτει τα ταξικά μου συμφέροντα. Δηλαδή, με πιο απλά λόγια, το θέμα δεν είναι εθνοτικό/εθνικό αλλά ταξικό.

Όσο για το ποιος είναι αριστερός...για μένα τουλάχιστον ο Αριστερός για να είναι Αριστερός πρέπει να δίνει αγώνες ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Και τον ιμπεριαλισμό σήμερα τον εκπροσωπεί επάξια το κεφάλαιο των αμερικανοβρετανών...

Ανώνυμος είπε...

Προλετάριε, ωραίο το poll που έβαλες sto blog σου(http://www.proletariakon.blogspot.com). Το ίδιο όμως δεν έκανε και το ΑΚΕΛ;

Ανώνυμος είπε...

Προλετάριε: για μένα αριστερός σημαίνει άνθρωπος με ευαισθησίες, που να γνοιάζεται για τον συνάνθρωπό του, να ενδιαφέρεται για τα κοινά, να αγαπά το περιβάλλον, να εκτιμά τη διαφορετικότητα, να σέβεται κάθε άποψη, κάθε τρόπο ζωής. Το τελευταίο συμπεριλαμβάνει τους ξένους, τους ομοφυλόφιλους, τους τσιγγάνους και άλλους περιθωριακούς (με το οποίο φαντάζομαι θα συμφωνείς), περιλαμβάνει όμως και τους υλιστές, τους επιδειξιομανείς, τους άπληστους τους αππωμένους και τους μωροφιλόδοξους.

Οι αντι-ιμπεριαλιστικοί αγώνες μου θυμίζουν λίγο Δον Κιχώτη και ανεμόμυλους.

Ανώνυμος είπε...

Γιατί άραγε να πρέπει να μας κολλούντε ταμπέλλες ανάλογα με το πολιτικό μας φρόνημα. Άνθρωπος με ευαισθησίες, που να γνοιάζεται για τον συνάνθρωπό του, να ενδιαφέρεται για τα κοινά, νά αγαπά το περιβάλλον, να εκτιμά τη διαφορετικότητα, να σέβεταε κάθε άποψη κλπ μπορείς να βρεις σε όλα τα φρονήματα. Πιστεύω το σημαντικό είναι να σεβεσε την άποψη του συνανθρώπου σου και να μιλάς με επιχειρηματα. κατα τα άλλα συμφωνούμε σε όλα όσα αναφέρατε κύριε ιλλαντρε και Νικόλα.

zappa είπε...

@proletarios, den mporw na diafwnisw me thn taksikh fysh tou kypriakou...

@nikolas, ean paei (w mh genetw) paei kasoulidhs-tassos sto deytero gyro, poion 8a sthriksei o Xristofias? Ma fysika ton poio deksio apo tous dyo astous....make a wild guess

Κομσομόλος είπε...

Illandre Δεν μπορώ να διαφωνίσω με τον ορισμό που δίδεις στην Αριστερά γενικότερα. Αυτό όμως από μόνο του δεν αρκεί.

Δεν θα υπεισέρθω σε διαπιστώσεις απλές για να αποδείξω το αυτονόητο, θα μπορούσα να αναφερθώ μπακκαλίσιμα στην ύπαρξη τάξεων σε μια κοινωνία, οι οποίες τάξεις έχουν τους εκπροσώπους τους(μπορεί και να μην είναι κόμματα), οι οποίοι εκπρόσωποι έχουν συμφέροντα κτλ κτλ. Σε παγκόσμιο επίπεδο, τα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων συγκρούονται κτλ κτλ.

Η έννοια "ιμπεριαλισμός" δεν πρέπει να μας φοβίζει, ούτε και να την διαολοστέλλουμε, επειδή δεν μας αρέσουν αυτοί που την παραχρησιμοποιούν. Ο ιμπεριαλισμός υπάρχει και έχει εκπρόσωπους. Για τους πολέμους, την φτώχεια και τη δυστυχία, τους ρύπους και το χάλι του περιβάλλοντος, δεν νομίζω να ευθύνεται ούτε ο "θεός", ούτε η μαύρη μας η τύχη...

Όσο για το σενάριο του Zappa για το 2ο γύρο, είναι λιγάκι εφιαλτικό, και προβλέψεις για το τι θα κάνει σε μια τέτοια περίπτωση το ΑΚΕΛ δεν μπορούν να γίνουν, πάντως οοοοτι και να κάνει(Τάσσο, Κασουλίδη, κατα βούληση, λευκό), θα βγει χαμένο...

Κομσομόλος είπε...

Illandre Δεν μπορώ να διαφωνίσω με τον ορισμό που δίδεις στην Αριστερά γενικότερα. Αυτό όμως από μόνο του δεν αρκεί.

Δεν θα υπεισέρθω σε διαπιστώσεις απλές για να αποδείξω το αυτονόητο, θα μπορούσα να αναφερθώ μπακκαλίσιμα στην ύπαρξη τάξεων σε μια κοινωνία, οι οποίες τάξεις έχουν τους εκπροσώπους τους(μπορεί και να μην είναι κόμματα), οι οποίοι εκπρόσωποι έχουν συμφέροντα κτλ κτλ. Σε παγκόσμιο επίπεδο, τα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων συγκρούονται κτλ κτλ.

Η έννοια "ιμπεριαλισμός" δεν πρέπει να μας φοβίζει, ούτε και να την διαολοστέλλουμε, επειδή δεν μας αρέσουν αυτοί που την παραχρησιμοποιούν. Ο ιμπεριαλισμός υπάρχει και έχει εκπρόσωπους. Για τους πολέμους, την φτώχεια και τη δυστυχία, τους ρύπους και το χάλι του περιβάλλοντος, δεν νομίζω να ευθύνεται ούτε ο "θεός", ούτε η μαύρη μας η τύχη...

Όσο για το σενάριο του Zappa για το 2ο γύρο, είναι λιγάκι εφιαλτικό, και προβλέψεις για το τι θα κάνει σε μια τέτοια περίπτωση το ΑΚΕΛ δεν μπορούν να γίνουν, πάντως οοοοτι και να κάνει(Τάσσο, Κασουλίδη, κατα βούληση, λευκό), θα βγει χαμένο...

Aceras Anthropophorum είπε...

Ενδιαφέρουσα η συζήτηση σας. Έγραψα ένα σχόλιο στου Μάγου που επανέρχεται στην μπλογκοσφαίρα (http://djmagos.blogspot.com/) που περιφέρεται γύρω που το ίδιο θέμα. Πηαίννεται τζιαμαί να το θκιαβάσετε αν σας ενδιαφέρει τζαι να δείται τζαι τα ενδιαφέροντα που ξιθάφκει ο ιδιοκτήτης του μπλογκ.

@Ιλλανδρος: Βρέ Ιλλανδρε που τα γραφτά σου δεν σε σύγκοψα ποττέ ότι είσαι ακελικός. Που τον ορισμόν που διάς του αριστερού όμως τείνω να σε κατατάξω σε κρυπτοακελικόν. Διότι ο ορισμός που διάς δικαιολογεί πολλά άπλυτα του κόμματος της κυπριακής αριστεράς. Εξηγούμαι: Είδες εσύ ξένον, ομοφιλόφιλον, τσιγγάνον η περιθωριακόν να φκεί βουλευτής του Ακελ; Τωρά τελευταία ούτε εργάτην δεν θα έβρεις. Υλιστές, επιδειξιομανείς, άπληστους, αππωμένους και μωροφιλόδοξους θα βρείς όμως πολλούς. Τζαι στο Ακελ, τζαι ιδίως στες "Νέες δυνάμεις".

stelios papalangi είπε...

χαιρετε.
να πω και γω στο πρωτο μου ποστ συγχαρητηρια στο νικολα. ενδιαφέρον τα γραπτά σου.

για το θέμα:
δεν πιστευώ ότι υπάρχει έστω ένας πολιτικός που να βάλλει το κυπριακό πάνω που το κομματικό συμφέρον. δεν χρειάζεται πολύ σκέψη...σκεφτείτε μόνο τα σενάρια του δεύτερου γύρου...

ο λαός, τα ίδια αφού πρώτα σκέφτεται τη πελατιακή σχέση που έχει με τα κόμματα και ύστερα τα υπολοιπα.

προσωπικά δεν έχω αποφασίσει μεταξύ κασουλίδη ή χριστόφια (ο τάσσος αποκλείεται). αλλά η αδυναμία τους να συνεργαστούν ώρες ώρες εκνεύριζει με τόσο, που σκέφτουμαι να τους μαυρίσω ούλλους...

είδωμεν.