Πέμπτη 23 Αυγούστου 2007

Ο Μοιχεπιβάτης του Θρόνου




«Τίποτα δεν είναι ιερό,
όλα μπορούν να λεχθούν»

Raoul Waneigem


Η αμφισβήτηση με κρατάει για χρόνια δεμένο με την ανθρωπότητα και προσηλωμένο σε ένα DIY αγνωστικισμό που κομπορρημονεί στις καλές μέρες και εξαφανίζεται στα ζόρια. Για αυτό και ότι συμβαίνει στο χώρο της Εκκλησίας με άφηνε, σχεδόν πάντα, αδιάφορο. Μέχρι πριν λίγες μέρες…


Τώρα, όμως έχω θυμώσει με τους ορθόδοξους αγιατολάχ, που θέλουν να κάνουν κουμάντο στη ζωή μας και να μοιράζουν πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης δεξιά και ακόμα πιο δεξιά.


Αποφάσισε να συμπεριφέρεται ως λαϊκός. Κι όμως, συνεχίζει να φοράει τα χρυσοποίκιλτα άμφια του. Κρυμμένος πίσω από μια ιδιότυπη ασυλία, απαιτώντας σεβασμό προς το σχήμα του, που ο ίδιος φροντίζει να ακυρώνει με τη συμπεριφορά του. Θα του κάνουμε, λοιπόν, τη χάρη να τον αντιμετωπίσουμε ως λαϊκό και θα του απευθυνόμαστε με το κατά κόσμον όνομα του, στο Μακαριότατο, κ. Ηρόδοτο Δημητρίου.


Κουβαλάει βαρύ φορτίο ο κ. Ηρόδοτος Δημητρίου. Βαρύ ίσα με δεκάδες τόνους άμμου από την Τοξεύτρα - if you get my point. Άχθος ασήκωτο, από τις εθνικιστικές κορώνες, όταν έταζε αποζημιώσεις και σαμπάνιες στους πρόσφυγες. Ου ψευδομαρτυρήσεις, είπαν οι Γραφές, όμως ο κ. Ηρόδοτος Δημητρίου βρήκε το παραθυράκι στο θείο νόμο. Είναι ευθύνη βαριά να πρέπει να διαχειρίζεσαι ισολογισμούς και την ίδια ώρα να πρέπει να θυμιατίζεις το Μαμωνά του Dow Jones. Μεγάλο βάρος φέρει από τις ασχημονίες, τις δολοπλοκίες και τις μηχανορραφίες για την εκλογή του στη σημερινή του θέση. Όταν με μονοψήφια ποσοστά εξελέγη στη θέση που βρίσκεται, θα έπρεπε να είχαμε φανταστεί ότι ο άνθρωπος δεν ορρωδεί προ ουδενός. Εν ολίγοις, ένας Χριστιανισμός α λα καρτ.


Είναι αστείο, όταν αυτός και όλο το ακροδεξιό συνάφι του ευαγγελίζονται ευρωπαϊκές λύσεις. Αν εδώ ήταν Ευρώπη, η Εκκλησία δεν θα έκανε βήμα εκτός των interna corporis της Εκκλησίας και η παρέμβαση σε πολιτικά θέματα θα ήταν αδιανόητη.


Παραβιάζει την προσωπική μας ειρήνη και την αξιοπρέπεια με την εκφορά ενός βαθιά διχαστικού λόγου, με την εκκοσμίκευση της Εκκλησίας και τη μετάπτωση από τον πνευματικό λόγο στην εσχάτου είδους μικροπολιτική ατάκα. Η μικροπολιτική ωστόσο απευθύνεται σε μικροπολίτες και ως τέτοιους φαίνεται να μας θεωρεί ο κ. Ηρόδοτος Δημητρίου. Δεν θα του κάνουμε τη χάρη!


Αυτό που είναι εξίσου ενοχλητικό είναι ότι το θρησκευτικό συναίσθημα του κάθε πιστού δεν μπορεί να ξεφύγει από το θανάσιμο εναγκαλισμό των εκκλησιαστικών εξουσιαστών. Και εκμεταλλευόμενος τη θέση του, με την υποκριτική και καταχρηστική επίκληση του Λόγου του Θεού για την πρόσκτηση μιας πρόσκαιρης, επίγειας εξουσίας, χαράζει διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στους πολίτες αυτής της κοινωνίας, την ώρα που θα έπρεπε να τον απασχολούν οι ελλειμματικές απαντήσεις στις μεταφυσικές αγωνίες του καθενός για το επέκεινα.

Αν πραγματικά θέλει να ασχοληθεί με κάτι ο κ. Ηρόδοτος Δημητρίου, ας κάνει την αυτοκριτική του για τα όσα φαιδρά και αισχρά συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στο χώρο της Εκκλησίας και ας αφήσει τον ψευδοεθναρχικό ρόλο. Αυτόν τον υποδύεται ήδη, εξίσου οικτρά ένας άλλος…..

14 σχόλια:

Αντρέας Φράγκος είπε...

Αγαπητέ συνblogger και συνάδελφε,
Πολύ εύστοχο το άρθρο σου και ειδικά το γεγονός οτι εφόσον ο Αρχιεπίσκοπος μιλά σαν πολιτικός άρα σαν λαικός, τότε πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν τέτοιος.

Υ.Γ.Τοποθέτησα το blog σου στους συνδέσμους μου
andreasfrangos@blogspot.com

Δασκαλούα είπε...

Παλαιέ συμμαθητή,

Αι βλασφημίαι και αι δηλώσεις που φανερώνουν έλλειψιν πίστεως δεν θα μείνουν ατιμώρηται την ημέραν της κρίσεως.

Ο Άγιος άμμου, είχε όραμαν την Παναγίαν την Μεγαλόχαρην και για την άμμον και για τον Τάσσον. Είπεν του η Μαρία:

-Ρε, στήριξε Τάσσον, ρε, εν έσιει καλύττερον.
- Γιατί, Μαρουλλού; πολοάται τζιήνος.
- Ρε, τούτος εν σίουρος. Εννα σαι εσύ Παπάς εσύ τατάς όσον εν τούτος πρόεδρος.
- Θέλεις να πεις, Μητέρα, εννα μπορώ να πατώ πας στο συναίσθημα του κοσμου;
- Ναι, ρε άμμο! Τζιαι στο πατριωτικό. Έτσι τζιαι λυθεί το κυπριακό ίντα μπου εννα έσιετε να λαλείτε των πλασμάτων;
- Α! Τάχα έθθα έχουμε λόγον ύπαρξης!
- Α, γεια σου! Όπως το πες.

Εξύπνησεν ο Αμμος δρωμένος, με μιαν λάμψην εις τα μάθκια του...
τζιαι τα υπόλοιπα εν γνωστά

Ανώνυμος είπε...

Δεν θα σχολιάσώ το άρθρο αλλά την αναφορά περι αποκλεισμού της εκκλησίας στα πολιτικά στον Ευρωπαικό χώρο. Ποτέ, μα ποτέ , μέχρι και τώρα που μιλάμε, η δυτική (ευρωπαική) εκκλησία δεν απομακρύνθηκε ούτε εκατοστό απο την πολιτική της χώρας. Οι κριτικές στην εσωτερική διακυβέρνηση και την εξωτερική πολιτική είναι καθημερινό φαινόμενο. Η δε κοινή γνώμη, δείχνει και απο τις ευρωπαικές δημοσκοπήσεις, οτι επιρεάζεται πάρα πολύ απο τη στάση της εκκλησίας στα διάφορα εθνικα θέματα. Δεν εξετάζω αν αυτό είναι σωστό ή λάθος απλά το αναφέρω. Το επιχείρημα σου επομένως είναι λανθασμένο και κάπως παραπλανητικό. Να μην επικαλούμαστε αστοιχείοτα την Ευρώπη όποτε θέλουμε να προωθήσουμε κάποιες θέσεις μας. Φυσικά το επιχείρημα αυτό ταιριάζει πολύ με το όλο πνεύμα του άρθρου σου καθώς και με το δημοσιογραφικό (;) πνεύμα της εφημερίδας που το δημοσιεύει.

Ανώνυμος είπε...

Μια ερώτηση για τον απο πάνω: Πού ζεις; Κυριολεκτώ. Έζησες ποτέ σε (πραγματική, δηλαδή βορειο-)ευρωπαική χώρα; Και διαπίστωσες ότι η κοινή γνώμη επηρεάζεται από τη στάση της Εκκλησίας στα διάφορα εθνικά θέματα και ότι: "Οι κριτικές στην εσωτερική διακυβέρνηση και την εξωτερική πολιτική είναι καθημερινό φαινόμενο"; Γιατί εγώ τόσα χρόνια δεν πρόσεξα κάτι τέτοιο; Εδώ όταν βγήκε ο Αρχιεπίσκοπος πριν από κανά δυο χρόνια και είπε ότι τα παιδιά στις βρετανικές μεγαλουπόλεις δεν έχουν πραγματική παιδική ηλικία (σιγά το πολιτικό θέμα δηλαδή), έπεσε ο κόσμος όλος να τον φάει. Του είπαν να περιοριστεί στις φιλανθρωπίες του και να αφήσει τις ψυχολογίες για τους ειδικούς. Φαντάσου να εξέφραζε άποψη για κανά πόλεμο να πούμε... Όσο για τις δημοσκοπήσεις που αναφέρεις, εγώ όσες είδα δείχνουν πως μόνο κάτι προβληματικοί νοτιο-ευρωπαίοι (εμείς, οι Έλληνες, οι Μαλτέζοι, άντε και κάνας Ιταλός) κάθονται και ασχολούνται με ό,τι μ*λ)κίες κατεβάσει ο νους (;) των ρασοφόρων.
Φωτ.

Ανώνυμος είπε...

Ε...είμαι ο απο πάνω του απο πάνω και απαντώ.
Ζώ σε χώρα της Κεντρικής Ευρώπης για 13 χρόνια τώρα όπου εργάζομαι. Μάλλον πρέπει να εντάσομαι κι εγώ στην κατηγορία των προβληματικών νοτιο-Ευρωπαίων που λές. Συγνώμη εσύ πού ανήκεις γεωγραφικά; που ζείς;
(προσωπικά πιστεύω οτι ανήκεις στην κατηγορία εκείνων που νομίζουν οτι όταν λέμε εξωτερικό εννοούμε την Αγγλία. Δες και λίγο πιο πέρα σε άλλες χώρες τι γίνεται. Όχι μόνο Αγγλία, Αμερική,Ελλάδα και Κύπρο)

Lexi_penitas είπε...

Αγαπητέ ανώνυμε,

πες μου μια χώρα της Ευρώπης όπου ο επικεφαλής της εκκλησίας γίνεται, συχνά πυκνά, πρωτοσέλιδο στο τύπο και πρώτο θέμα στα κανάλια για οποιονδήποτε θέμα, πόσον μάλλον για πολιτικά. Όταν υποστηρίζεις μια άποψη η οποία είναι εντελώς αντίθετη με αυτήν που προσπαθείς να καταρρήψεις, καλά θα ήταν να παραθέτεις και κανένα παράδειγμα για μας τους αδαείς που δεν ζούμε ουτε στας βορείους ούτε στας κεντρικάς Ευρώπας.

Ανώνυμος είπε...

Έχω ζήσει σε Αγγλία, Ελβετία και Πορτογαλία. Όχι, δεν νομίζω ότι η Αγγλία είναι το κέντρο του κόσμου, αν και τώρα μένω μόνιμα εδώ. Αυτά που λες για επεμβάσεις της Εκκλησίας επιμένω ότι δεν τα είδα σε καμία απ' αυτές χώρες. Θα ήθελα ειλικρινά να μάθω εσύ πού μένεις και να μου πεις πώς ακριβώς εκφράζεται η εκεί Εκκλησία για τα διάφορα εθνικά θέματα.
Φ.

Aceras Anthropophorum είπε...

Αν ο Κύριος Ηρώδοτος Δημητρίου θέλει να κάμει πολιτική, να παρετήσει τζαι να κάμει χριστιανοδημοκρατικό κόμμα όπως κάμνουν τζαι οι θρήσκοι (όχι οι επισκόποι) στην Ευρώπη. Εδώ στα κατεχόμενα, που τους θεωρούμε τζαι ανατολίτες χωρίς ευρωπαϊκήν κουλτούρα, τζαι ο Μουφτής επαρετήθην πριν αρκέψει να κάμνει πολιτικήν.

Ζώντας στην Ελβετία, συμφωνώ με τον Φ. ότι η εκκλησία δεν έχει λόγο ούτε στην πολιτική, ούτε στην εκπαίδευση. Τα μωρά μου στο σχολείο μαθαίνουν θρησκευτική ιστορία (για όλες τες θρησκείες) τζαι όποιοι θέλουν να αναπτύξουν την πίστη τους παν στο κατηχητικόν το οποίον είναι προσωπική υπόθεση. Τα χριστιανοδημοκρατικά κόμματα οργανικά τίποτε δεν έχουν να κάμουν με την εκκλησία. Απαγορεύεται που τον νόμον. Στη δε Γαλλία, τα πράματα είναι ακόμα πιο καθαρά τζαι ούτε καν χριστιανοδημοκρατικόν κόμμαν δεν έχει.

Ανώνυμος είπε...

Η μόνη δυτική χώρα που συγκρίνεται με την Κύπρο ως προς το βαθμό που η θρησκεία επηρεάζει την πολιτική είναι οι ΗΠΑ.

Παινευόμαστε πως είμαστε Ευρωπαίοι και μισούμε την Αμερική, αλλά είμαστε πολύ πιο αμερικάνοι παρά ευρωπαίοι: συντηρητικοί, συμφεροντολόγοι, πουριτανοί, θεοφοβούμενοι, υλιστές, ξενόφοβοι.

Μια ακόμα από τις μεγάλες αντιφάσεις της Κυπριακής παρανόησης.

Νικόλας Κυριάκου είπε...

Αναστοχαζόμενος το θέμα και μετά από αρκετές κουβέντες με φίλους αυτές τις μέρες, συνειδητοποίησα ότι οι συγκρίσεις που όλοι πιο πάνω προσπαθούν να επικαλεστούν (κι εγώ στο άρθρο), ίσως να είναι αποπροσανατολιστικές, από την άποψη ότι δεν θα έπρεπε να χρειάζεται να κοιτάμε τι συμβαίνει σε άλλες χώρες γύρω από το ζήτημα αυτό. Η ερμηνεία της κατάστασης και η απόρριψη των συμπεριφορών του τύπου Χρυσόστομου δεν χρειάζεται επίκληση εξωτερικών παραδειγμάτων. Για μενα θα έπρεπε να είναι αυτονόητο ότι ο κοσμικός χαρακτήρας του κράτους είναι αδιαπραγματευτος και δεν μπορεί να γίνεται λάστιχο όποτε βολεύει την Εκκλησία.

Ανώνυμος είπε...

Παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον και με θαυμασμό τα κείμενα σας στον Πολίτη. Ο Μοιχεπιβάτης είναι από τα ωραιότερα σας. Κρίμα που ο κ. Ηρόδοτος Δημητρίου και να το διαβάσει, δεν θα μπορέσει να το καταλάβει.

Ανώνυμος είπε...

ΤΙ ΤΡΑΓΩΔΙΑ! ΝΑ ΣΕ ΛΕΝΕ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ ΔΥΟ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Ο ιστορικος Ηροδοτος (η συνωνυμια συμπτωματικη) αναφερομενος σε μια εξωλης συναδελφο του σημερινου συνονοματου του (ιερεια της Ηρας), σχολιαζει με χιουμορ:"..εκαλειτο δε ΗΣΗΧΙΑ το γυναιον"

Ανώνυμος είπε...

ΟΥΔΕΠΟΤΕ διεξηχθη ομαλη εκλογη αρχιεπισκοπου. Κα8ε διαδοχη γινοταν μεσα σε ιντριγκες, συνομωσιες, χρηματισμο,συκοφαντιες και πισω απο κλειστες κουρτινες. Γιατι ο σημερινος να αποτελεσει εξαιρεση? Ο μονος που ισως να τον ξεπερασε σε ολες τις πιο πανω αρνητικες προϋποθεσεις ειναι ο προκατοχος του παπα-Ιακωβος που τον διαγραψαν απο τη λιστα των Αρχιεπισκοπων Κυπρου. Ο ευειδης στομυλος εκπροσωπος του Ηγουμενου Κυκκου (η χειροτονια του σε επισκοπο "παιζεται") μπορει να σας δωσει περισσοτερες λεπτομερειες