Παρασκευή 10 Αυγούστου 2007

Tek halk, δύο γλώσσες




«Αι επίσημοι γλώσσαι της Δημοκρατίας
είναι η ελληνική και η τουρκική»


Άρθρο 3 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας


Στη «δικοινοτική» μας Δημοκρατία, όπου όλοι στοιχίζονται πίσω από τους θούριους για τα ανθρώπινα δικαιώματα, εξακολουθούμε να θέτουμε σε δεύτερη μοίρα τους συμπατριώτες μας που μιλούν την τουρκική.

Η συναλλαγή με το Δημόσιο δεν είναι πάντα εύκολη και είναι δυσανάλογα πιο χρονοβόρα και δαπανηρή είτε για τον πολίτη είτε για το Κράτος. Μεταφράσεις, αλλαγή νοημάτων, έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού, όλα συντείνουν στο να τίθεται κάθε φορά ο διοικούμενος σε χειρότερη θέση σε σχέση με τον ελληνοκύπριο συμπολίτη του. Η κατάσταση αυτή οδηγεί σε μεγάλες ανισότητες και αποβαίνει εις βάρος των τουρκοκύπριων.

Στα θέματα της δικαιοσύνης, παρατηρώ με έντονο προβληματισμό τις δικαστικές κρίσεις να εκπίπτουν στη συλλογιστική σχολικών εγχειριδίων δημοτικού: ταραχές του 63 + αποχώρηση από τις δομές του κράτος Χ δίκαιο της ανάγκης = στέρηση ενός ανθρώπινου δικαιώματος μέχρι αποκατάστασης της έκρυθμης κατάστασης. Κανένας νομικός συλλογισμός, καμιά μέριμνα για ουσιαστική προστασία των δικαιωμάτων.

Ικανό παράδειγμα, επίσης, είναι η ανικανότητα των ενδιαφερόμενων να παρακολουθήσουν τα σεμινάρια για ασκούμενους δικηγόρους και να ασκήσουν ένα επάγγελμα που για άλλους είναι προσβάσιμο. Κι αυτό γιατί οι νομοθεσίες, είναι στα ελληνικά, τα μαθήματα είναι στα ελληνικά και οι εξετάσεις είναι (ναι, το βρήκατε!) στα ελληνικά.

Με την ένταξη μας στην Ε.Ε., τα ελληνικά ήταν η μόνη γλώσσα, η οποία δηλώθηκε ως επίσημη. Αυτό ήταν αποτέλεσμα μιας σιωπηρής συμφωνίας με την Ένωση. Τα ελληνικά ήταν ήδη επίσημη γλώσσα για 20 και πλέον χρόνια, άρα δεν θα απαιτούνταν επιπλέον μεταφραστές. Πιο σημαντικό όμως ήταν το συμβολικό μέρος του θέματος: οι ενωσιακοί μάλλον δεν είχαν τις πολιτικές αντοχές να δουν την τουρκική ως μια από τις επίσημες γλώσσες. Η συμπερίληψη της τουρκικής θα συνιστούσε ένα πρωθύστερο άλμα, μια πολιτική ανορθογραφία για κάποιους, στη διαδικασία ένταξης της.

Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις τουρκοκυπρίων που θέλησαν να διεκδικήσουν θέσεις σε ευρωπαϊκά όργανα που αναλογούσαν σε κύπριους. Και όλοι βρέθηκαν προ της ίδιας εκπλήξεως. Ενώ μπορούσαν να συναγωνιστούν επάξια τους άλλους υποψηφίους επί όλων των εξεταζόμενων θεμάτων, καλούνταν να συγγράψουν και ένα δοκίμιο στα ελληνικά(!). Η αρμόδια υπηρεσία για τη διοργάνωση των εξετάσεων κρύφτηκε πίσω από το «ευρωπαϊκό δίκαιο»: η μόνη γλώσσα που δηλώθηκε ως επίσημη ήταν η ελληνική.

Τι μας λένε όλα τα πιο πάνω; Ουσιαστικά, ότι με τα χρόνια έχουμε δημιουργήσει μια ελληνική δημοκρατία της νοτίου Κύπρου, όπου δεν υπάρχει χώρος για τους άλλους πλην των ελληνοφώνων.

Προεκλογική περίοδο διανύουμε και μιας και όλοι(;) προσβλέπουν στην κοινωνία των πολιτών, της οποίας τα μηνύματα λαμβάνουν για να βγάλουν την Κύπρο από την απομόνωση, να μια λαμπρή ιδέα:


1) Ζητήστε δημόσια από την ΕΕ να συμπεριλάβει την τουρκική ως επίσημη γλώσσα κι αφήστε αυτήν να επωμιστεί το βάρος μιας πιθανής άρνησης.

2) Βάλτε στο προεκλογικό σας πρόγραμμα πρόνοια για διδασκαλία (έστω και για μια διδακτική περίοδο) της τουρκικής. Αφού θα κληθούμε να ζήσουμε με τους Τουρκοκύπριους σε μια πατρίδα, ας μάθουμε να συνδιαλεγόμαστε μαζί τους.

3) Ας μεταφραστεί ένα corpus νομοθεσίας. Κάποτε πρέπει να γίνει η αρχή και να επιτραπεί το αυτονόητο: η πρόσβαση επί ίσοις όροις στο Νόμο για όλους, χωρίς διακρίσεις.


Μέχρι τότε, görüşürüz!

2 σχόλια:

Aceras Anthropophorum είπε...

Αγαπητέ Νικόλα,
κάθε φορά που αντικρύζω την φωτογραφία που έβαλες με συγλονίζει. Νοιώθω ντροπή για τους ανθρώπους. Σκέφτομαι ότι αν η αγριότητα, που επιστράτευσαν οι κύριοι που πάτησαν την σκανδάλη, είναι κάτι που βρίσκεται σε κάθε άνθρωπο, τότε αλοίμονο. Πού να βρίσκεται άραγε κρυμένη μέσα μου εμένα, μέσα σου εσένα, μέσα στόν φίλο μου, μέσα στον αναγνώστη του μπλογκ σου που διαβάζει αυτό το σχόλιο; Η αγάπη προς τί μπορεί να απελευθερώσει την ασφάλεια που την κρατά σε αδράνεια στην κρυψώνα της μέσα μου. Παρακαλώ τον θεό, στον οποίο δεν πιστέυω, να μην με αξιώσει ποτέ να ερωτευτώ με κάτι που να με κάνει ικάνό να συμπεριφερτώ όπως τα τέρατα που στέρησαν τον Μισιαούλη και τον Καβάζογλου από τους ανθρώπους που τους αγάπησαν.

Ανώνυμος είπε...

Exete sovaro provlima..
Elpizo na sas perasei...