ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ

"Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός.
Μετά ήρθαν να με συλλάβουν, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου ..."

Bertlot Brecht

Τα κράτη μέλη της Ε.Ε. οφείλουν να παγώσουν τα περιουσιακά στοιχεία όλων των ατόμων, τα ονόματα των οποιων εμφανίζονται στους καταλόγους των Ηνωμένων Εθνών, ως ύποπτων τρομοκρατών χωρίς δικαστικό έλεγχο. Αυτό αποφάσισε το Πρωτοδικείο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, με απόφαση του το Σεπτέμβριο. Η υπόθεση αυτή είναι η πρώτη μιας σειράς «υποθέσεων τρομοκρατίας» και το Δικαστήριο αποφάσισε υπέρ της Ε.Ε.
Η υπόθεση περιληπτικά είχε ως εξής: Τα περιουσιακά στοιχεία του σουηδού πολίτη Ahmed Ali Yusuf είχαν μπλοκαριστεί το Νοέμβριο του 2001 μετά την εμφάνιση του ονόματος του στον προαναφερθέντα κατάλογο. Από το 1999, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωνμένων Εθνών έχει υιοθετήσει αρκετά ψηφίσματα αναφορικά με οργανώσεις για τις οποίες υπάρχουν υποψίες ότι διατηρούν διασυνδέσεις με την Al-Quaeda, τον Osama bin Laden και τους Taliban. Τα ψηφίσματα αυτά απαιτούν όπως όλα τα κράτη μέλη των Ηνωμένω Εθνών παγώσουν τα περιουσιακά στοιχεία των ατόμων τα ονόματα των οποίων εμφανιζονται στον κατάλογο που καταρτίζει η επιτροπή κυρώσεων των Ηνωμένων Εθνών. Αυτός ο κατάλογος μεταφέρθηκε στην κοινοτική έννομη τάξη. Ο Ahmed Ali Yusuf χρησιμοποίησε μια υπηρεσία μεταφοράς μετρητών και αργότερα κατέστη ύποπτος για χρηματοδότηση τρομοκρατικών ομάδων. Ακολούθως, προσέφυγε στο Πρωτοδικείο, ισχυριζόμενος ότι η Συνθήκη δεν επιτρέπει την επιβολή τέτοιου είδους ποινών εναντίον ατόμων και ότι δεν είχε την ευκαιρία να αποδείξει την αθωότητα του ενώπιον δικαστηρίου. Σε σχέση με τον τελευταίο ισχυρισμό του υποστήριξε ότι υπήρχε παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το Πρωτoδικείο απεφάνθη ότι με βάση το κοινοτικό δίκαιο ήταν νομότυπη η διαταγή παγώματος των προσωπικών του περιουσιακών στοιχέιων και ότι αυτό το θέμα βρισκόταν εκτός δικαστικού ελέγχου.Διαβάζοντας κάποιος την εκτενή απόφαση του ΠΕΚ, μελαγχολεί για την περιστολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που επιχειρείται. Η κριτική εστιάζεται στο θέμα της ελεύθερης διάθεσης της περιουσίας, στο δικαίωμα να υπερασπιστεί κάποιος τον εαυτό του ενώπιον αρμοδίου και νόμιμου δικαστηρίου και στο δικαίωμα σε αποτελεσματική δικαστική θεραπεία.
Έκπληξη προκαλούν στοιχεία του νομικού συλλογισμού των δικαστών σε διάφορα σημεία της απόφασης. Για τον γράφοντα το πιο έκδηλο βρίσκεται στη παράγραφο 320: «Υπό τις περιστάσεις όπως αυτές της παρούσας υποθέσεως, όπου τίθεται υπό αμφισβήτηση συντηρητικό μέτρο που περιορίζει τη δυνατότητα διαθέσεως περιουσιακών στοιχείων των προσφεύγοντων, το Πρωτοδικείο φρονεί, εντούτοις, ότι ο σεβασμός τωνθεμελιωδών δικαωμάτων των ενδιαφερομέων δεν συνεπάγεται ότι πρέπει να τους γνωστοποιούνται τα πραγματικά περιστατικά και τα εναντίον τους αποδεικτικά στοιχεία, όταν το Συμβούλιο Ασφαλείας ή η επιτροπή κυρώσεων που αυτό συνέστησε φρονούν ότι αυτό επιβαλλουν λόγοι αναγόμενοι στην ασφάλεια της διεθνούς κοινότηττας.»
Η απόφαση δεν μπορεί παρά να εγγραφεί στον ορίζοντα της γενικής οπισθοδρόμησης που παρατηρείται στο πεδίο των ανθρωπίπνων δικαιωμάτων σε παγκόσμιο επίπεδο. Ανησυχητικά παραδείγματα της προδιαγραφόμενης αυτής πορείας είναι οι συζήτησεις ενώπιον του Συμβουλίου της Ευρώπης για περιορισμό της συνεχούς επέκτασης του κανονιστικού πεδίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι συζητήσεις εντός Ε.Ε. σε σχέση με την προστασία των προσωπικών δεδομένων.Δεν μπορεί παρά να ειπωθεί ότι, ειδικά για το μέρος εκείνο της απόφασης που το ΠΕΚ ασχολείται με το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αυτή η αποφαση βρίσκεται σε δυσαρμονία με τις κατακτήσεις του νομικού μας πολιτισμού.
Ο δικηγόρος του Ahmed Ali Yusuf με μεστό τρόπο απέδωσε την αντίδραση του προοδευτικού νομικού κόσμου, λέγοντας ότι «η ΕΕ έχει επιβάλει ένα σύστημα το οποίο αρνείται στον κόσμο τα νόμιμα του δικαιώματα. Είναι μια αξιοθρήνητη απόφαση και ο Ahmed Yusuf είναι ο χαμένος. Αλλά ο μεγαλύτερος χαμένος έιναι η ίδια η Ε.Ε.» Προσυπογράφουμε και απειλούμε ότι δεν θα σιωπήσουμε......