Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2007

Ανεπιθύμητοι συμπατριώτες

«Έλληνες είστε και φαίνεστε»
Σύνθημα σε τοίχο

Το αυγό του φιδιού το επωάσαμε για χρόνια. Στην κρατική εκπαίδευση, στους κόλπους της Εκκλησίας, στο δημόσιο λόγο. Ενσταλάξαμε συστηματικά την απόρριψη και τη μισαλλοδοξία στους πολίτες αυτής της χώρας για μερίδα συμπολιτών τους. Τώρα, η βία χτυπάει και τη δική μας πόρτα. «Καιρός του σπείρειν, καιρός του θερίζειν…»

Δεν φτάνουν οι φραστικές καταδίκες, δεν πείθουν οι δήθεν θυμωμένες αντιδράσεις. Και δεν θα είναι αποτελεσματική η σύσσωμη αντίδραση του πολιτικού κόσμου, γιατί πολύ απλά δεν είναι αρκετή για να διορθώσουν τα πράγματα. Κατά την άποψη μου, είναι και υποκριτική. Για χρόνια τώρα ο εθνικισμός και η χωριστή συμβίωση οδήγησαν στην απόρριψη του Άλλου. Ενός Άλλου, που ήταν μια επίπλαστη, φτιαχτή εικόνα, ένα συνονθύλευμα στερεοτύπων και στρεβλωμένης γνώσης.

Ύστερα, ήρθε το δημοψήφισμα για να οξύνει την κατάσταση. Η σκοτεινή εκείνη περίοδος ρίχνει ακόμη βαριά τη σκιά της στην καθημερινότητα μας, όχι με την ίδια ένταση των ημερών εκείνων. Τα περιστατικά βίας από την ημέρα διάνοιξης των οδοφραγμάτων δεν έλειψαν. Τραμπούκοι, φασίστες και τα υπόλοιπα καλόπαιδα που αποτελούν τον εθνικό κορμό θεώρησαν ότι μπορούν να λοιδορούν και να βιαιοπραγούν ατιμώρητοι εναντίον τουρκοκυπρίων σε δημόσιους χώρους. Με την ανοχή της κοινωνίας μας…

Ίσως να φταίει και η εκ μέρους μας συμπλεγματική αντιμετώπιση των Τουρκοκυπρίων. Μια διαχρονική στάση που έχει ρίζες (και) στην υπέρτερη πληθυσμιακή αναλογία και στην κυριαρχία της ελληνοκυπριακής κοινότητας στην οικονομική ζωή του τόπου. Είναι όμως τουλάχιστον παράδοξο το γεγονός ότι ορισμένοι, από όσους σήμερα κατακρίνουν τον ξυλοδαρμό των μαθητών, χρόνια πριν είχαν αποκλείσει τους τουρκοκύπριους σε θύλακες, επιχειρώντας τον πολιτικό και οικονομικό στραγγαλισμό τους. Αυτό όμως, δεν αναφέρεται σε κανένα βιβλίο ιστορίας των σχολείων μας……

Οι επαναλαμβανόμενες εκκλήσεις μας για δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού θα είναι διακηρυκτικού και μόνο χαρακτήρα και δεν θα έχουν κανένα αντίκρισμα, αν δεν συνοδεύονται και με συγκεκριμένες δράσεις, οι οποίες θα δημιουργούν την πολιτική κουλτούρα της συμβίωσης. Κι αυτό επειδή, ακόμα και αν βρεθεί μια ισοζυγισμένη, δίκαιη και λειτουργική λύση, δεν θα μπορέσει να εφαρμοστεί αν το κλίμα καχυποψίας, ανταγωνισμού και κακοπιστίας δεν εξαλειφθεί. Και αν δεν χτυπηθεί τώρα η άποψη του «τζιείνοι ποτζιει, τζιαι μεις ποδά», που εμπεδώνει τη διχοτόμηση στα μυαλά των ανθρώπων…

1 σχόλιο:

Lexi_penitas είπε...

Αγαπητέ Νικόλα,

σε συγχαίρω για τα κείμενα σου. Δεν σε βλέπω να παρεμβαίνεις με σχόλια στα κείμενα των Κύπριων μπλόγκερς. Μπορείς να βοηθήσεις ουσιαστικά στο να αναπτύσσεται σοβαρος διάλογος αλλά και να γίνεις γνωστός έτσι ώστε τα εξαιρετικά κείμενα σου να διαβάζονται από αρκετό κόσμο.

Νάσαι καλά