Latinoamérica Roja!

«Το φως το δικό σου,
Μπολιβάρ, γιατί ως ναρθης
η Νότια Αμερική ολόκληρη
ήτανε βυθισμένη στα πικρά σκοτάδια.
Το όνομα σου τώρα είναι δαυλός αναμμένος»

ΜΠΟΛΙΒΑΡ, ένα ελληνικό ποίημα
Νίκος Εγγονόπουλος

Δρασκελώ με την ταχύτητα του λογισμού τους χάρτες της Οικουμένης. Διαβαίνω την Αφρική, μπαίνοντας από την Αίγυπτο, φτάνοντας στην Ακτή Ελεφαντοστού. Με μια καμπύλη τροχιά, πάνω από τα άγρια -καθώς λένε- νερά του Ατλαντικού, φτάνω στις επιβλητικές ερημιές της Παταγονίας. Εκεί όπου το ζεστό πέρασμα του Κομαντάντε μπορεί ακόμη να σπέρνει φωτιές κι οι επαναστάσεις είναι αληθινά λαϊκές.

Παίρνω κόκκινο μολύβι και σημειώνω: η Βολιβία με τον Έβο Μοράλες, η Βραζιλία με το Λούλα, η Βενεζουέλα με τον Τσάβες, η Αργεντινή με τον Νέστορ Κιρχνερ, η Κούβα με τον αιώνιο Κάστρο, στη Χιλή η Μισέλ Μπασελέ, στο Περού ετοιμάζονται για τον Ουμάλα, στο Μεξικό για τον Λοπεζ Ομπράντορ και ο Ντιεγκο Ορτέγκα μπαίνει σύντομα στο Προεδρικό Μέγαρο της Νικαράγουας. Οι λατινοαμερικάνοι ξανακοιτάζουν Αριστερά και στέλνουν στις υποσημειώσεις των βιβλίων ιστορίας του 21ου αιώνα το Δόγμα Μονρόε.

Στη Βολιβία, ο Μοράλες ανακοίνωσε στις αρχές του μήνα την εθνικοποίηση του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Οι διεθνείς αγορές σείστηκαν (έστω και) για λίγο και οι πολυεθνικές των πετρελαίων (Repsol, British Petroleum, Petrobras, Total) ετοιμάζονται να εκχωρήσουν τουλάχιστον το 51% των μετοχών τους στη Βολιβία, η οποία θα εκμεταλλεύεται από το 60% μέχρι το 82% της παραγωγής. Ποιος θα ακολουθήσει το Φωτεινό Μονοπάτι της Βολιβίας;

Στην οικονομία, με ήπιες μακροοικονομικές πολιτικές, με έμφαση στην κοινωνική πρόνοια, τη γεφύρωση των ανισοτήτων και την αναδιανομή του εθνικού πλούτου μέσα στις κοινωνίες τους, οι ηγέτες της Λατινικής Αμερικής στέλνουν νωρίς για ύπνο τα κουστουμαρισμένα κοράκια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου με τα νεοφιλελεύθερα οικονομικά μοντέλα τους. Στην Ουάσιγκτον, η Wall Street Journal κυκλοφορούσε με τον τίτλο: « Ο Έβο Μοράλες γίνεται στόχος των ΗΠΑ» κι ο νοών νοείτω...

Εξάλλου, τα μαθήματα πειθαρχίας σε όσες χώρες τόλμησαν να λοξοκοιτάξουν αριστερά στη διάρκεια των περασμένων δεκαετιών είναι ακόμη νωπά. Η αποτρόπαια αυτή πραγματικότητα αποτυπώνεται στα λόγια της πρώην προέδρου της Νικαράγουας, Βιολέτα Τσαμόρο: «Η Ουάσιγκτον βρίσκει πάντα χρήματα για πολέμους στη Λατινική Αμερική, αλλά σπανίως για ειρήνη.»

Σε μια άλλη σχετική εξέλιξη στη διεθνή πολιτική σκηνή, πολλές χώρες της Νότιας Αμερικής υπέγραψαν τα τελευταία χρόνια το Καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και είπαν «No passarán!» στην απαίτηση των ΗΠΑ να υπογράψουν διμερή συμφωνία για εξαίρεση Αμερικανών πολιτών από τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου.

Με όλα αυτά τα θαυμαστά και ρηξικέλευθα που συντελούνται στη Νότιο Αμερική, μοιάζει οι ηγέτες της Λατινικής Αμερικής να ψιθυρίζουν στο αυτί της οικουμένης πως ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός · για τον γράφοντα είναι σίγουρα και αναγκαίος.