Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2007

Η Βουλή των Απροσώπων

«Τι να φταίει η Βουλή,
τι να φταιν οι εκπρόσωποι,
έρημοι κι απρόσωποι, βρε..»
Ας κρατήσουν οι χοροί
Διον. Σαββόπουλος

Η σύγχρονη δημοκρατία περνάει κρίση. Οι θεσμοί και οι αξίες της δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο ρυθμιστικό τους ρόλο. Η πολυπλοκότητα του σύγχρονου βίου δημιούργησε την ανάγκη εκσυγχρονισμού και θωράκισης της με νέους ελέγχους και ισορροπίες. Νέες έννοιες έχουν εισέλθει στο πολιτικό λεξιλόγιο. Μη Κυβερνητικοί Οργανισμοί, διαπλοκή, lobbying, ο ρόλος των ΜΜΕ. Όλα έχουν προσθέσει νέες συντεταγμένες στους πολιτικούς χάρτες.
Μαζί με τα νέα δεδομένα, έχουν δημιουργηθεί και νέα προβλήματα. Από τα πιο σημαντικά είναι η θωράκιση της δημοκρατικής διαδικασίας έναντι των στρεβλώσεων που προκαλούν οι νέοι όροι και πρωταγωνιστές. Ένα από τα πιο ευάλωτα θεσμικά όργανα των αντιπροσωπευτικών δημοκρατιών είναι τα εθνικά κοινοβούλια, οι βουλές. Η αποστολή τους, η σύνθεση τους και ο ρυθμιστικός τους ρόλος σε μια τοπική κοινωνία, έχει αλλάξει στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της παγκοσμιοποιημένης πολιτικής σκηνής.
Ένα γενναίο κομμάτι της νομοθετικής εργασίας έχει μεταφερθεί στις Βρυξέλλες. Θέματα που άπτονται της κοινωνικής, περιβαλλοντικής και οικονομικής πολιτικής έχουν περάσει είτε μερικώς είτε κατά αποκλειστικότητα στη σφαίρα της Ε.Ε. Το ζητούμενο πλέον είναι η αναζήτηση του νέου ρόλου των οργάνων και όσων εκλέγονται σε αυτά.
Από αυτές τις διαπιστώσεις δεν μπορεί να ξεφύγει ούτε και η Κύπρος. Και αναπόφευκτοι οι συνειρμοί, οι συσχετισμοί και οι συγκρίσεις για τους σημερινούς εκπροσώπους. Δυστυχώς, η εικόνα του κοινοβουλευτικού βίου είναι ως επί το πλείστον απογοητευτική.
Τους παρατηρώ. Να κινούνται με την κομπορρημοσύνη του «εγώ τα κατάφερα!», να ανταλλάζουν αναμενόμενες χειραψίες, καρμπόν χαμόγελα και κοινότοπες κουβέντες με όποιον έχει την ατυχία να βρεθεί στο διάβα τους.
Τους ακούω. Να μιλούν κακοποιώντας την ελληνική με σολοικισμούς, ασυνταξίες και ανεπίτρεπτους νεολογισμούς, με πολιτικό λόγο επιπέδου εθνικοφρόνων σωματείων ή λαϊκών οργανώσεων, γεμάτο κοινοτυπίες, στερεότυπα, ανακολουθίες και μετέωρα επιχειρήματα. Δυστυχώς, η ένταξη μας στην Ε.Ε. δεν συνοδεύτηκε και από διεύρυνση των οριζόντων και του πολιτικού κώδικα επικοινωνίας.
Τους βλέπω. Να συμμετέχουν πρόθυμα στο διάλογο κωφών από το βήμα της Βουλής και στα λογής-λογής πάνελ. Ανίκανοι να συμμορφωθούν ακόμα και με τις απλές διατάξεις του Κανονισμού της Βουλής. Ντυμένοι στα σινιέ κοστουμάκια, με την ατσαλάκωτη και πολιτικά ορθή εικόνα. Αμήχανοι με την εξουσία που τους δόθηκε κι ανυποψίαστοι για την άλλη όχθη των πραγμάτων.
Τους ξέρω. Σε κάθε κριτική θα τρέξουν να κρυφτούν πίσω από τους ψηφοφόρους τους, πίσω από μια καταχρηστική αντίληψη περί ασυλίας, πίσω από πλειοψηφισμούς και «συλλογικές» αποφάσεις. Κι όμως, τα εκλογικά αποτελέσματα δεν είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ, όπου οι συνέπειες κάθε επιλογής αναστρέφονται και καθιστούν a priori ορθή κάθε στάση.
Ξέρω ότι μαζί με αυτό το σινάφι των μετρίων, αδικώ και τους λίγους που μπορούν…. Όμως όσο η ποιότητα της Δημοκρατίας εξαρτάται από το ποιοι την υπηρετούν, η κριτική δεν μπορεί παρά να είναι αιχμηρή και διαρκής.

Δεν υπάρχουν σχόλια: