ΚΑΤΑΛΗΨΗ!

«Μαριέττα, βγες!
Τα μάτια σου ν’ ανοίξεις,
Να δεις μειοψηφίες
που κάνουν καταλήψεις»
Σύνθημα

Οι φοιτητές - οι περισσότεροι από αυτούς. Τους βλέπω να επιστρέφουν, ντυμένοι με τα trendy ρουχαλάκια τους και τα αξεσουάρ της μοδός. Αγωνιούν να ξαναπατήσουν το χώμα της πατρίδας, όχι από κάποιο μνησιπήμονα νόστο, αλλά από την ανάγκη να μην βρεθούν στο Libro d’ Oro των απουσιών του Zoo. Εγκλωβισμένοι σε μια μηχανιστική αντίληψη των σπουδών τους, παντοτινοί μέτοικοι στη χώρα που ζουν κι αποκομμένοι από τα τεκταινόμενα στα Πανεπιστήμια.
Οι γονείς - σχεδόν όλοι. Με την καταναγκαστική έγνοια τους, τις υπερβολικές αγωνίες, το μυωπικό βλέμμα στο μέλλον για τις χαμένες εξετάσεις και τα χαμένα λεφτά.
Στην Ελλάδα- ένα ποτάμι φοιτητές και χειμαρρώδεις καταλήψεις. Πανό, συνθήματα και κόκκινες σημαίες. Μια ταλαίπωρη Παιδεία, πεδίο συνεχών μεταρρυθμίσεων/μεταρρυθμίσεων στα χέρια του εκάστοτε ερασιτέχνη.
Rewind. Θεσσαλονίκη, 2002. Νόμος για την «ανωτατοποίηση» των ΤΕΙ. Ξανά στους δρόμους. «Θα γίνει χαμός , θα γίνει πανικός...». Χαμένη εξεταστική, λαβωμένες ελπίδες για πτυχίο. Πολλοί κάγχαζαν τότε για το μάταιο της αντίθεσης. Κι όμως! Η ιστορία γράφεται ερήμην τους.
Fast forward. Παρόν. Οι καταλήψεις και οι πορείες, η διαφωνία και η αντίθεση, είναι σχήματα ευθέως ανάλογα με θεμελιώδη αιτήματα και δικαιώματα. Στη δωρεάν Παιδεία, στο δημόσιο χαρακτήρα του Πανεπιστημίου, στα επαγγελματικά δικαιώματα, στην κοινωνία της αλληλεγγύης και άλλα για τα οποία ο χώρος εδώ δεν είναι αρκετός.
Για κάποιος από εμάς, όλα αυτά μπορεί να είναι αντιληπτά. Ανησυχώ, όμως, για τους υπόλοιπους που γαλουχήθηκαν με το όνειρο να γίνουν δάσκαλοι, όχι από κάποιο αγνό κίνητρο, αλλά για να δουν τους εαυτούς τους στο κυβερνητικό payroll στα 22 τους. Για τη γενιά μου μιλώ, που αλληθώρισε από το τηλεοπτικό προσκύνημα του επουσιώδους και παραιτήθηκε από το δικαίωμα της αμφισβήτησης..
Ξανακοιτώντας τα φοιτητικά μας χρόνια, μπορώ δίχως ενοχή να ομολογήσω ότι δεν θυμάμαι πια τη νομική φύση της μικτής δωρεάς, ούτε τους περίπλοκους δικονομικούς κανόνες για το ανασταλτικό αποτέλεσμα της εφέσεως. Κι αυτό γιατί το δρόμο για την προσωπική ολοκλήρωση και την αυτοπραγμάτωση δεν τον βρίσκει κανείς μόνο στα συγγράμματα αλλά και στις μειοψηφίες του συνθήματος, στην αρχή αυτού του άρθρου...